Dekanat: Otwocki

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 10:00 (kaplica w Józefowie), 11:30, 12:45 (oprócz lipca i sierpnia), 13:00 (kaplica w Siwiance), 18:00

Dni powszednie: 07:30, 08:00 (w soboty), 18:00 (od poniedziałku do piątku w maju, czerwcu i październiku oraz w środy)

Parafię erygował biskup poznański Andrzej Czarnkowski 13 listopada 1556 roku z części parafii Kołbiel. Wieś została założona w XV wieku jako Gliniany. W latach 1557-1820 posiadała prawa miejskie, nosiła wówczas nazwę Wawrzyńczew (od imienia właściciela, Wawrzyńca Dobrzynieckiego herbu Ciołek, podstolego czerskiego). Obecna nazwa pochodzi od dużych pokładów gliny zalegających pod powierzchnią.

Pierwszy kościół parafialny pod wezwaniem NMP, św. Franciszka, św. Jana Apostoła i św. Wawrzyńca Męczennika wzniósł równocześnie z utworzeniem parafii (inni podają 26 kwietnia 1564 roku) Wawrzyniec Dobrzyniecki, podczaszy ziemi czerskiej. W ówczesnym Wawrzyńczewie były dwa kościoły, szkoła parafialna, szpital-przytułek dla ubogich. W wyniku wojen ze Szwedami podupadły okoliczne miejscowości i zmalała liczba mieszkańców. Spowodowało to spadek dochodów parafii i niszczenie starego kościoła. W końcu XVIII wieku w parafii mieszkało ok. 480 osób, a samo miasto liczyło ponad 200 mieszkańców. W roku 1763 na miejscu zniszczonej świątyni zbudowano nową, istniejącą do dziś. Ks. Andrzej Nowacki w roku 1883 oszalował ściany i dobudował dwie zakrystie (jedna murowana).

W okresie II wojny światowej silnie działały tu Armia Krajowa i Bataliony Chłopskie, upamiętnia to pomnik stojący przy kościele.

W 1997 roku rozpoczął się remont kościoła, nadzorowany przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Wykonano następujące prace: odbudowa fundamentów, położenie impregnowanych podwalin, cyklinowanie i malowanie ścian zewnętrznych, wymiana szczytów przed głównym wejściem, wymiana części szalunku zewnętrznego, całkowita wymiana pokrycia gontem. W 2001 roku przystąpiono do prac konserwatorskich przy ołtarzach bocznych i ołtarzu głównym. W roku 2010 wymieniono podłogę świątyni.

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 11:30 (z udziałem dzieci), 18:00 (dla młodzieży)

Dni powszednie: 07:00 (w Adwencie), 08:00 (we wtorek i czwartek oprócz Adwentu), 17:00 (w poniedziałek, środę, piątek i sobotę od listopada do marca oprócz Adwentu (pozostałe miesiące o 18:00)), 18:00 (od kwietnia do października (pozostałe miesiące oprócz Adwentu o 17:00))

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 25 grudnia 1993 roku z części parafii Glinianka i Celestynów. W XIX w. mieszkali tu ewangelicy pochodzenia niemieckiego, pozostał po nich cmentarz przy leśnej drodze do Gliny. Początkowo narodziła się myśl, by zbudować tu punkt katechetyczny, w którym można by uczyć religii i w niedziele odprawiać Mszę Świętą.

13 października 1983 roku Bp Jerzy Modzelewski poświęcił krzyż i plac, a 25 kwietnia 1984 roku rozpoczęto budowę. Kamień węgielny przywieziono z Bazyliki Porcjunkula. W lipcu następnego roku, w surowych jeszcze murach, pierwszą Mszę Św. odprawił Ks. Stanisław Marczuk, proboszcz Glinianki. W 1989 roku rozpoczęły się prace przy budowie nowej plebanii. Z dniem 1 września 1991 roku Władza Metropolitalna ustanowiła samodzielny ośrodek duszpasterski i przysłała Ks. Antoniego Zycha, który z czasem został pierwszym proboszczem.

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 17:00

Dni powszednie: 07:00 (we wtorek), 18:00 (poza wtorkiem)

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 26 września 1992 roku z części parafii Wiązowna. Miejscowość powstała prawdopodobnie w XVII w., a nazwa nawiązuje do młyna wodnego na Świdrze mielącego zboże. W 1958 r. weszła do granic Otwocka.

Budowa świątyni rozpoczęła się w 1994 r., a poświęcił ją Bp Kazimierz Romaniuk 4 czerwca 2000 roku, natomiast poświęcenia i wbudowania kamienia węgielnego dokonał Abp Sławoj Leszek Głódź 30 października 2007 roku.

Niedziele i święta: 08:00, 09:00, 10:30, 12:00, 17:00 (od maja do sierpnia o 18:30), 18:30 (od września do kwietnia o 17:00)

Dni powszednie: 07:00 (w wakacje o 7:30), 07:30 (poza wakacjami o 7:00), 17:00 (od maja do sierpnia o 18:30), 18:30 (od września do kwietnia o 17:00)

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 1 września 1983 roku z części parafii Karczew i Św. Wincentego à Paulo w Otwocku. Osiedle powstało w 1922 roku jako miasto-park leśny. Pomysłodawcą było Towarzystwo Śródborów, jego udziałowcami byli mieszkańcy Warszawy, Łodzi, Krakowa i Berlina. Wielkim wysiłkiem i nakładami zmieniono przeznaczenie terenu z leśnego na letniskowy. Plan miasta-ogrodu sporządził Zdzisław Kalinowski, od początku były przewidziane miejsca pod kościół, dwie szkoły, boiska, straż ogniową, halę targową i place zabaw. W 1923 r. zbudowano 10 wzorcowych domów według projektu i pod nadzorem prof. Rudolfa Świerczyńskiego. Do 1932 r. było już 100 domów, 30 pensjonatów i komfortowy hotel dla 100 osób. W 1932 r., mimo protestów, włączono te tereny do Otwocka.

Historia samodzielnego duszpasterstwa na tym terenie rozpoczęła się 5 września 1972 roku, gdy Ks. Stanisław Żebrowski otrzymał nominację na wikariusza parafii Św. Wincentego à Paulo w Otwocku z przeznaczeniem do pracy przy kaplicy Domu Opieki przy ul. Zamenhoffa 22 w Śródborowie, prowadzonym przez Siostry Orionistki. Od początku ośrodek duszpasterski cieszył się serdeczną opieką Bp. Bronisława Dąbrowskiego, sekretarza Episkopatu. Już w pierwszym roku, z polecenia władzy archidiecezjalnej, proboszczowie z Otwocka i Karczewa pozostawili do kolędowania osiedla: Górki, Hobot, Śródborów i Soplicowo. 15 sierpnia 1973 roku ustanowiono samodzielny rektorat z prawem prowadzenia ksiąg parafialnych. Zgodę na budowę kościoła udało się uzyskać 6 czerwca 1977 roku. W rok później przeprowadzono postępowanie spadkowe po śmierci Aleksandra Zamirskiego: od niego Ks. Żebrowski otrzymał w darze plac o powierzchni 10 tys. m², na którym stanął kościół.

W 1979 roku rozpoczęły się wykopy pod kościół i plebanię, zaprojektowane przez Małgorzatę i Zbigniewa Wacławków. 19 kwietnia 1980 roku Bp Jerzy Modzelewski wmurował kamień węgielny pochodzący z Bazyliki Zwiastowania w Nazarecie, poświęcony przez Kard. Wyszyńskiego złożonego już chorobą. W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata roku 1980 Bp Bronisław Dąbrowski poświęcił dzwony (dwa ufundowała p. Helena Kalinowska). Zaś 17 grudnia (tuż przed nawiedzeniem obrazu MB Częstochowskiej) Bp Jerzy Modzelewski poświęcił kościół górny w stanie surowym. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał Kard. Józef Glemp 7 października 1984 roku. W uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 21 maja 1998 roku, Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił nowe 16-głosowe organy.

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 11:30, 18:00

Dni powszednie: 06:30 (poza Adwentem o 7:00), 07:00 (w Adwencie o 6:30), 18:00

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 15 września 1983 roku z części parafii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Otwocku-Świdrze, a proboszczem został dotychczasowy rektor, Ks. Stanisław Pawlik. Na zakupionej przez Siostry w 1927 roku działce stał drewniany budynek, zbudowany pod koniec XIX w. Pierwsza kaplica powstała na tym terenie w 1928 r. w domu Sióstr Franciszkanek od Cierpiących.

W roku 1952 zakonny Dom Małego Dziecka (wraz z kaplicą i mieszkaniami Sióstr) zajęły władze komunistyczne. Mimo to Ks. Marian Lipski, wikariusz parafii Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, wraz z mieszkańcami Świdra czynili starania, aby utworzyć samodzielny ośrodek duszpasterski, co stało się 15 czerwca 1972 roku. W roku 1979, po wielu procesach sądowych, Siostry odzyskały swą własność, a Ks. Stanisław Pawlik rozpoczął starania o zezwolenie na remont i rozbudowę kaplicy, otrzymał je dopiero w 1982 roku.

Projekt nowego kościoła opracował arch. Zbigniew Pawelski, a konstrukcję dr Andrzej Żurawski. Jeszcze w tym samym roku rozpoczęto budowę nowego domu parafialnego i plebanii. Budowa kościoła trwała od 1984 do 1993 roku. Kamień węgielny pochodzący z Jasnej Góry poświęcił i wmurował Bp Jerzy Modzelewski 16 czerwca 1985 roku. 12 czerwca 1993 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił nową świątynię, a 11 września 2011 roku konsekrował ją. U wejścia na teren kościelny stoi figura Św. Teresy z 1931 r.

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 11:30, 18:00

Dni powszednie: 18:00

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 1 października 1986 roku. Miejscowość powstała w XVIII w. na ziemiach należących do Glinianki. Tutejsze grube warstwy iłów i gliny były wykorzystywane na początku XX w. przez cegielnię w Teklinie. W 1958 r. włączono te tereny do granic Otwocka. W 1946 roku, gdy Wólka Mlądzka należała do parafii Św. Wita w Karczewie, sprowadzono z Falenicy drewniany poniemiecki barak, który służył za szkołę, ponieważ budynek szkoły został spalony podczas II wojny światowej. Po wybudowaniu nowej szkoły barak przeznaczono na świetlicę.

W 1946 r. miejscowość przyłączono do parafii Św. Wincentego à Paulo w Otwocku. Dwa lata później zrodziła się myśl, aby barak przeznaczyć na kaplicę. Pomysł poparło wielu mieszkańców, wysłano delegację do parafii Św. Wita w Karczewie i Św. Wincentego à Paulo w Otwocku celem uzyskania zgody na powyższy projekt. W 1949 roku proboszczowie Ks. Józef Stolarski z Karczewa i Ks. Ludwik Wolski z Otwocka przybyli do Wólki Mlądzkiej, i przy licznie zgromadzonej społeczności miejscowej, poświęcili nową kaplicę p.w. Św. Józefa i Św. Ludwika. Od tego czasu przyjeżdżali księża z Otwocka, aby odprawiać Mszę Świętą.

W 1952 r. pojawiły się trudności związane z brakami personalnymi w parafii Św. Wincentego à Paulo, zwrócono się więc o pomoc do Księży Pallotynów z Otwocka. Po kilku latach wierni zwrócili się do Księży Pallotynów, aby na stałe objęli duszpasterstwo w kaplicy, co miało miejsce 29 listopada 1959 roku. Duszpasterstwo przy kaplicy prowadzili kolejno: Ks. Jan Kosiedowski SAC, Ks. Stanisław Świeczek SAC, Ks. Franciszek Rafacz SAC, Ks. Marian Lesner SAC, Ks. Stanisław Kobielus SAC, Ks. Józef Bagiński SAC (na stałe w Wólce Mlądzkiej u pp. Janiny i Mariana Witkowskich), Ks. Edward Trzeciak SAC, Ks. Kazimierz Trypus SAC. W 1982 r. rozpoczęto budowę plebanii i kościoła. Pasterkę w roku 1983 odprawił Ks. Szczepan Barcikowski SAC już w dużej sali w części katechetycznej plebani.

W 1983 r. ruszyła budowa nowego kościoła według planów architektów: Ludomira Słupeczańskiego, Ludwika Szperla i Adama Suflińskiego. Bp Jerzy Modzelewski poświęcił i wmurował kamień węgielny 30 października 1983 r. Budowę w stanie surowym ukończono w 1986 r., a 29 listopada 1986 roku Kard. Józef Glemp Prymas Polski poświęcił świątynię. Bp Marian Duś konsekrował kościół 18 października 1987 roku.

Niedziele i święta: 07:30, 09:00, 10:30, 12:00, 18:00

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Parafię erygował Abp Sławoj Leszek Głódź 25 grudnia 2005 roku w uroczystość Narodzenia Pańskiego. Początki parafii sięgają 6 kwietnia 2001 roku, gdy pozyskano działkę przy zbiegu ulic Andriollego i Filipowicza jako mienie zamienne za grunty zagrabione Kościołowi na mocy „dekretu Bieruta”. Niespełna dwa miesiące później Bp Kazimierz Romaniuk oddelegował Ks. Cezarego Krawczyńskiego do tworzenia nowego ośrodka duszpasterskiego. Po początkowych trudnościach uzyskano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. 14 czerwca 2003 roku odprawiono pierwszą Mszę Św. na placu, a dwa dni później, lokalne władze wydały pozwolenie na budowę domu parafialnego.

Smutnym wydarzeniem był incydent w nocy z 16 na 17 czerwca 2003 roku: na dwa dni przed Bożym Ciałem nieznani sprawcy spalili ołtarz polowy, na którym sprawowano Mszę Św. z okazji poświęcenia krzyża i placu pod budowę kościoła. Nie zniechęciło to duszpasterza i wspólnoty wiernych do kontynuacji rozpoczętego dzieła: 26 czerwca 2005 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił nową kaplicę znajdującą się w budynku parafialnym.

Ważnym wydarzeniem jednoczącym parafian był odpust parafialny przypadający 10 września 2005 roku, połączony z przekazaniem parafii relikwii Bł. Ks. Ignacego Kłopotowskiego. 16 czerwca 2008 roku uzyskaliśmy długo oczekiwaną decyzję włodarzy miasta zezwalającą na budowę kościoła. Jeszcze w lipcu rozpoczęły się prace ziemne, a 26 maja 2009 roku położono pierwszą cegłę na fundamentach nowej świątyni.

Kościół zaprojektował inż. arch. Aleksy Dworczak odpowiedzialny za architekturę, oraz inż. Janusz Frey odpowiedzialny za konstrukcję. Ostatni odpust, 9 września 2013 roku, był niezwykle uroczysty: Abp Henryk Hoser SAC wmurował kamień węgielny w świątynię w surowym stanie.

Niedziele i święta: 07:30, 09:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 18:00

Dni powszednie: 07:00, 08:00, 17:00 (w I piątek miesiąca), 17:30 (poza I piątkiem miesiąca), 18:00

Parafię erygował Abp Wincenty Chościak Popiel 1 czerwca 1911 roku z części parafii Karczew. Pierwotnie do parafii należały wille otwockie, wille świderskie, Rycice, Natalin i Teklin, a pierwszym proboszczem był Ks. Zygmunt Gajewicz.

Otwock cieszy się szczególnym mikroklimatem, na który składa się warstwa piasku przekraczająca 30 m grubości, zdrowa woda porównywana z górską i gęsto rosnące sosny. Dr Józef-Marian Geisler znając te walory założył tu w 1890 r. zakład kąpieli leczniczych, z którego powstało pierwsze w Polsce nizinne sanatorium przeciwgruźlicze. W 1916 r. osada otrzymała prawa miejskie. Przed I wojną na 2.500 mieszkańców przypadało 3.000 kuracjuszy, w 1938 r. relacja wyglądała następująco: 19.400-39.700, przy czym 3/4 ludności stanowili Żydzi.

Do dziś jeszcze Otwock jest miastem szpitali. Początki duszpasterstwa sięgają roku 1889 r., gdy w powstającym uzdrowisku Otwock zrodziła się inicjatywa budowy kaplicy. Teren pod ośrodek duszpasterski ofiarował p. Zygmunt Kurtz, właściciel Otwocka Wielkiego. 22 czerwca 1891 roku Ks. Feliks Pyżalski, proboszcz z Karczewa, poświęcił kamień węgielny pod murowaną kaplicę (8 × 5 sążni) wznoszoną według projektu arch. Władysława Marconiego mieszkającego w Otwocku. Kaplicę poświęcono 31 lipca 1892 roku jako filialną parafii Karczew, a następnie rozbudowano w 1902 r.

Obecny kościół zbudowano w latach 1930-1935 staraniem Ks. Ludwika Wolskiego według projektu Łukasza Wolskiego, starszego brata Ks. Proboszcza, projektanta bazyliki na ul. Kawęczyńskiej, kościoła Św. Stanisława Kostki w Warszawie-Żoliborzu i drewnianej kaplicy w Laskach. Kamień węgielny pobłogosławił Bp Stanisław Gall 7 grudnia 1930 r, on także poświęcił nowy kościół 20 października 1935 roku. Po wojnie zniszczoną fasadę i wieżę odbudowano według projektu Edgara Norwetha. Uroczystej konsekracji świątyni dokonał Kard. Stefan Wyszyński w 1965 r.

Niedziele i święta: 07:30, 09:30, 11:00, 11:00 (w dolnym kościele z udziałem dzieci), 12:30, 18:00, 20:00 (dla młodzieży)

Dni powszednie: 06:30, 07:00, 08:00, 18:00

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 20 lipca 1989 roku z części parafii Św. Wincentego à Paulo w Otwocku. Parafia powstała przy kościele Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, a pierwszym proboszczem został Ks. Stanisław Świerczek. Księża Pallotyni przebywają w Otwocku od 5 lutego 1950 roku, gdy nabyli dwa drewniane domki razem z zalesioną posesją.

Od samego początku rozpoczęto pracę duszpasterską, a następnie także katechetyczną przy małej kapliczce mieszczącej się w części domu. Organizowano również rekolekcje i dni skupienia dla świeckich. W 1981 r. władze państwowe zezwoliły na budowę domu leczniczo-wychowawczego dla członków Stowarzyszenia oraz kaplicy dla okolicznej ludności.

Projektantem całego kompleksu budynków był arch. Zbigniew Pawelski. Budowę dwupoziomowego kościoła rozpoczęto w 1983 r. Kamień węgielny pochodzący z grobu Św. Piotra i poświęcony przez papieża Jana Pawła II wmurował we fronton kościoła Bp Jerzy Modzelewski 20 października 1985 roku. Budowę ukończono w 1987r., a konsekracji dokonał Bp Marian Duś 7 maja 1988 roku.

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 11:30 (poza wakacjami), 12:00 (w wakacje), 13:00 (poza wakacjami), 18:00

Dni powszednie: 06:45 (poza Adwentem o 7:00), 07:00 (w Adwencie 6:45), 17:00 (w pierwsze piątki i soboty miesiąca poza wakacjami), 18:00

Parafię erygował biskup poznański Wojciech Łukasz Kościelecki 29 czerwca 1589 roku z części parafii Wniebowzięcia NMP w Warszawie-Zerzniu. Dokument erekcyjny pochodzi dopiero z 1597 r. Już wtedy był tu młyn wodny o dwóch kołach i folusz. Jedni wywodzą nazwę miejscowości od licznie rosnących tu wiązów, inni twierdzą, że wcześniej osadzano na tych terenach więźniów. Pierwszy drewniany kościół wybudowano w roku 1580, wyglądem przypominał stojący do dziś kościół w Gliniance. Ufundował go starosta Czerski, Wojciech Radzymiński, właściciel dóbr Wiązowa, a zlokalizowany był po prawej stronie alei głównej istniejącego od 1773 roku cmentarza. Świątynię poświęcił w 1590 r. sufragan poznański Bp Jakub Brzeźnicki. Przy kościele była szkoła parafialna, której rektorem w 1603 r. był Adam z Okuniewa, a kantorem Maciej z Jeziorki. Na początku XX w. powstało tu letnisko, w którym odpoczywali m.in. Jan Kiepura, Maria Dąbrowska, Zofia Kossak-Szczucka, Maria Rodziewiczówna i Władysław Reymont. Wiązowna na przestrzeni wieków była terenem wielu walk: powstania listopadowego i styczniowego, w okolicy są bunkry z I wojny i linie obrony z II wojny światowej (tzw. przedmoście warszawskie). Nowy kościół murowany w stylu empire, prawdopodobnie wg. planów Szymona Bogumiła Zuga, zbudowano w latach 1794-1797 staraniem ówczesnego proboszcza Ks. Kazimierza Czerwińskiego przy wydatnej pomocy właścicielki dóbr wiązowskich, miecznikowej litewskiej, księżnej Marii z Lubomirskich Radziwiłłowej i miejscowych parafian. Tradycja głosi, że woły ciągnące materiał na budowę świątyni w innym miejscu, tu właśnie stanęły i nie chciały się ruszyć. Kościół był odnawiany w latach 1883 i 1946. Obok kościoła stoi dzwonnica z XIX w.