Liturgia Męki Pańskiej 2023

W Wielki Piątek w całym Kościele nie sprawuje się Mszy Świętej. Uroczysty i żałobny charakter tego dnia wyraża liturgia Męki Pańskiej.

W konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku modlitwie przewodniczył i homilię wygłosił biskup Romuald Kamiński, który zwrócił uwagę, jak krzyk tłumu „Hosanna” przemienił się w „Ukrzyżuj”.

Tak bardzo szybko przechodzimy od glorii do potępienia. Tak szybko zmieniamy swoje oceny. Krótki jest okres, żebyśmy poddali się sugestiom i w stosunku, czy to do Boga, czy do drugiego człowieka, przeszli z uwielbienia do potępienia. To świadczy, że potrzebujemy ogromnej pracy nad swoją wewnętrzną stabilnością. Stabilność nasza to nic innego jak przylgnięcie do Pana Jezusa.

– Pan Jezus chwilę przed śmiercią na krzyżu zostawił ludzkości ogromny dar.

Pan Jezus ostatkiem swoich sił, wypowiadając ostatnie słowa, patrząc na stojącą pod krzyżem Matkę swoją, a obok niej miejsce zajmował Jan, dokonał niezwykłego zawierzenia. Patrząc na Jana, mówi: oto matka twoja. Patrząc na Matkę, mówi: oto twój syn. W Janie my wszyscy zostaliśmy ujęci – od pierwszego człowieka aż do ostatniego, jakiego zapisze historia świata. Zostaliśmy powierzeni Matce. Powinniśmy uwielbiać Boga, że obdarzył nas takim prezentem. Postawił swoją Matkę na drogach każdego z nas. To niewyobrażalnie wielki dar.

– Jan swoją postawą uczy nas, jak powinniśmy przyjmować słowa Pana Jezusa – podkreślił pasterz diecezji warszawsko-praskiej.

Jan napisał, mówiąc o sobie: i od tej chwili uczeń wziął ją do siebie. Nam to się zaraz kojarzy, że podszedł do matki, która straciła syna – właściwie straciła całe oparcie, została sama i Jan wziął ją pod opiekę. To prawda, ale tu chodzi o coś więcej. Wziąwszy ją ze sobą, to wziął całe dziedzictwo, z którym przyszedł Pan Jezus, i które też podjęła Matka. Nie tylko fizycznie opiekował się, ale przyjął całą prawdę, dla której Jezus i Maryja znaleźli się w historii, przyjął Ewangelię. To było takie najmocniejsze potwierdzenie. Tak, ja w osobie Matki, zabieram nie tylko te kobietę, ale całe dziedzictwo, do którego została ona powołana ze względu na Syna, który jest naszym Panem i Zbawicielem.

W Wielki Piątek oprawę muzyczną w konkatedrze zapewnił Konkatedralny Chór Kamionek pod dyrekcją Jolanty Janczuk-Tyszkiewicz.

^{fot. Wojciech Zarzycki}

W katedrze warszawsko-praskiej liturgii przewodniczył biskup Jacek Grzybowski.

– Pan Jezus otworzył nam bramy nieskończoności – mówił biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej.

On, ktoś absolutnie nieskończony i wieczny, stał się skończony i czasowy, abym ja skończony i czasowy mógł w nim dotknąć nieskończoności. On pokazał mi drogę od tego, co jest umarłe, do tego, co żyjące, od tego, co jest ciemnością, do tego, co jest światłem. On stał się człowiekiem, chociaż był Bogiem, abym ja mógł dokonać odwrotnej drogi: od człowieczeństwa do przebóstwienia, do zrozumienia, że ja mam stawać się do Boga podobnym. Mam stać się dzieckiem Bożym. Nie sługą Bożym, nie niewolnikiem Bożym, nie wyrobnikiem Bożym, ale dzieckiem Bożym, dziedzicem. Dlatego tak mocno akcentuje to święty Paweł: w Chrystusie nie jesteście już niewolnikami i sługami, w Chrystusie jesteście dziećmi, a dzieci dziedziczą. Dzieci w momencie, w którym dokonuje się testament, dziedziczą to, co jest Ojca. I Paweł mówi: musi najpierw dokonać się śmierć tego, który dał testament. Wtedy następuje dziedziczenie.

Biskup Jacek Grzybowski wskazywał, że liturgia Wielkiego Piątku pomaga nam zrozumieć zbawczy sens męki Pana Jezusa.

[…] uświadamiając sobie posłannictwo Syna Bożego, pomodlimy się za wszystkich ludzi, wszystkich. Nie chcemy wyłączyć nikogo, ponieważ rozumiemy, że odkupienie w Jezusie jest uniwersalne, dotyka każdego. Za chwilę oddamy cześć Krzyżowi jako znakowi naszego zbawienia, a potem nakarmimy się Jego żywym Ciałem w Eucharystii. Potem będziemy trwać przy Grobie Pańskim, rozważając dziś wieczorem i jutro przez całą sobotę prawdę bardzo trudną, którą w każdej niedzieli wyznajemy w Składzie Apostolskim, że Chrystus po śmierci wstąpił do piekieł. I nawet umarłym zaniósł Dobrą Nowinę o zbawieniu, wyprowadzając prawych umarłych z niewoli śmierci ku radości raju. Do tego zaprasza nas dzisiaj liturgia, do głębokiej refleksji nad naszymi tajemnicami wiary.

Liturgii towarzyszył śpiew chóru kleryckiego Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej.

W sobotę cały Kościół trwa na adoracji przy grobie Pana Jezusa. Wieczorem, po zmroku, jest odprawiana Msza Święta Wigilii Paschalnej, która należy już do obchodów Niedzieli Wielkanocnej.