Dekanat: Sulejówek

Niedziele i święta: 09:00, 10:30 (z udziałem dzieci), 12:00, 18:00

Dni powszednie: 17:00, 18:00

Parafię erygował w 1445 roku biskup poznański Andrzej Bniński na prośbę kapituły kolegiackiej w Warszawie, przez wydzielenie z parafii Wniebowzięcia NMP w Warszawie-Zerzniu. Odnowienia zagubionego dokumentu erekcyjnego dokonał 29 czerwca 1630 roku biskup poznański Maciej Łubieński. W 1. połowie XV wieku wieś Longa Ecclesiastica znajdowała się w posiadaniu niejakiego Mikosiusa (Mikosza), który podarował ją Kapitule Warszawskiej.

Pierwszą świątynię wzniesiono równocześnie z ustanowieniem parafii, a konsekrowano w 1453 roku (wcześniej istniała tylko mała drewniana kapliczka ufundowana przez Kapitułę Warszawską). Druga drewniana świątynia powstała przed 1630 rokiem. W XIX wieku dobudowano do niej kaplicę i kruchtę główną, potem była wielokrotnie restaurowana. Była to budowla trzynawowa, na planie prostokąta, orientowana, o konstrukcji zrębowej, szalowana i wzmocniona lisicami. Całość przykrywał stromy dwuspadowy dach, kryty gontem. W neobarokowym ołtarzu głównym znajdował się obraz św. Anny i św. Joachima nauczających Maryję (2. połowa XVIII wieku). Krucyfiks na belce tęczowej pochodził z 1. połowy XVI wieku. Organy zbudowano w 1894 roku. Wszystko to spłonęło w nocy 9 września 2000 roku, mimo że kościół był zabezpieczony na wszelkie dostępne sposoby. Tak zaginął najstarszy przykład mazowieckiej gotyckiej architektury sakralnej. Ostała się tylko kruchta główna i wolnostojąca dzwonnica z XVII wieku.

Na placu kościelnym znajduje się grota Niepokalanej z 1995 roku, upamiętniająca 550-lecie istnienia parafii. Po tragicznym pożarze zdecydowano się na budowę świątyni murowanej; plany wykonał arch. Aleksy Dworczak z Łodzi. Po uprzątnięciu zgliszczy rychło przystąpiono do kopania i zalewania fundamentów. 8 czerwca 2002 roku bp Kazimierz Romaniuk poświęcił i wmurował kamień węgielny. Nowy kościół poświęcił bp Stanisław Kędziora 23 listopada 2003 roku. 10 września 2006 roku nowo wybudowaną świątynię konsekrował abp Sławoj Leszek Głódź.

Niedziele i święta: 07:00, 08:30, 10:00, 12:00 (z udziałem dzieci), 18:00

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Niedziele i święta: 1-sza niedziela m-ca: 19.00-20.00

Dni powszednie: czwartek po Mszy św. wieczornej do godz. 20.00, piątek 7.30-18.00, 2-gi piątek m-ca 18.30-7.00 (sobota)

Parafię erygował kard. Józef Glemp 1 marca 1987 roku z części parafii Długa Kościelna. Miejscowość, założona ok. 1580 roku, stanowiła własność ks. Jana Góreckiego, kanonika warszawskiego; dawniej była znana pod nazwą Skruda lub Studzianki. 12 czerwca 1979 roku, podczas wizytacji kanonicznej parafii Długa Kościelna, gdzie proboszczem był ks. Eugeniusz Drapała, padła propozycja budowy kaplicy lub kościoła w osadzie Halinów.

Ks. Drapała nabył teren od Janiny Góreckiej, zabiegał o pozwolenie na budowę oraz zgromadził znaczną część materiałów budowlanych. 18 marca 1981 roku nadeszła zgoda na budowę kościoła w Halinowie. Kompleks kościelny zaprojektowali architekci Andrzej Buchner i Witold Mieszkowski. Bp Jerzy Modzelewski 8 maja 1982 roku poświęcił plac pod kościół oraz pierwszy krzyż. 16 marca 1983 roku kuria warszawska wydała dekret nadający powstającemu ośrodkowi duszpasterskiemu tytuł Najświętszej Maryi Panny Matki Łaski Bożej. Kamień węgielny poświęcił i wmurował kard. Józef Glemp 24 maja 1984 roku; on także ustanowił prawie-parafię 16 grudnia 1985 roku.

Nad całością budowy czuwał ks. Szczepan Stalpiński, początkowo wikariusz parafii macierzystej, a później pierwszy proboszcz. Mury kościoła poświęcił i pierwszą Mszę świętą odprawił ks. Eugeniusz Drapała 6 października 1985 roku. Trzy dzwony, ufundowane przez wiernych, poświęcił bp Władysław Miziołek 29 czerwca 1987 roku.

O wystrój świątyni zatroszczył się następny proboszcz, ks. Stanisław Wołosiewicz. Z kolei malowanie wnętrz, nastawa ołtarzowa, zagospodarowanie i ogrodzenie terenu kościelnego, budowa pomieszczeń gospodarczych i zakup organów to zasługa ks. kan. Andrzeja Kamińskiego. Konsekracji kościoła dokonał bp Kazimierz Romaniuk 16 listopada 1995 roku.

Niedziele i święta: 07:00, 09:00, 11:30, 18:00

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Parafię erygował biskup płocki, Jakub Buczacki, w 1540 r. Nazwa osady wywodzi się od rycerza Okunia (Okonia), który w XIV w. otrzymał ziemię od Pragi do Stanisławowa. Inni twierdzą, że początkowo była tu wieś Długa Wola, w której król Zygmunt Stary zezwolił cześnikowi czerskiemu Okuniowi na założenie w 1538 r. miasta o nazwie Okuniewo. Stanisław Okuń, właściciel ziemski zbudował pierwszy kościół drewniany w 1538 r., spalony przez Szwedów w 1656 r. Stefan Grzybowski, kolejny właściciel Okuniewa, w 1692 r. zbudował drugi drewniany kościół.

W 1703 r. kwaterował tu król szwedzki Karol XII i doszło wtedy do bitwy wojsk szwedzkich z rosyjskimi i polsko-saskimi. W latach 1815-1831 była tu siedziba powiatu. Podczas powstania listopadowego stacjonowały w Okuniewie oddziały polskie przed bitwą pod Dobrem. Obecny kościół murowany, wg planów arch. Jakuba Kubickiego, wybudowano w latach 1828-1835 z funduszy Jana Łubieńskiego, właściciela dóbr Okuniewa. Konsekrował go w 1847 r. Bp Tadeusz Łubieński, sufragan kujawsko-kaliski.

Świątynia była remontowana w latach 1903, 1935 i 1966-67. W okresie międzywojennym Okuniew był dużą i prężną parafią, obejmującą osady od Sulejówka aż po Ossów. W 1975r. do parafii przybyły Siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi; mieszkają w domu ofiarowanym przez p. Świetlikowską.

Niedziele i święta: 07:00, 08:00, 09:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 18:00

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Parafię erygował Abp Stanisław Gall 1 sierpnia 1939 roku z części parafii Okuniew i Długa Kościelna. Pierwotnie nazywała się Cechówka, od 1960 r. Miłosna, a od 1962 r. Sulejówek-Miłosna. Sulejówek wzmiankowany jest w XV w. jako wieś Sulewo. W 1852 r. wioska liczyła 6 domów i 57 mieszkańców. Rozwój nastąpił po wybudowaniu w 1866 r. kolei warszawsko-brzeskiej. Na początku XX w. Sulejówek stał się miejscowością letniskową. W 1921 r. było już 65 domów i 390 mieszkańców. W Sulejówku mieszkał marsz. Józef Piłsudski (z przerwami od 1922 do 1935 roku), chętnie przebywały tu takie osobistości jak: Jędrzej Moraczewski, Stanisław Grabski, Maciej Rataj, Ignacy Paderewski. Prawa miejskie otrzymał w 1962 r.

Myśl o budowie kościoła zrodziła się wśród osób świeckich w 1928 roku w czasie uroczystości rodzinnych w domu mgra farmacji Gierasińskiego. W krótkim czasie powołano komitet budowy. Formalne przygotowania rozpoczęły się 14 września 1934 roku. Ks. Feliks Wasilewski z Okuniewa 23 września 1934 roku odprawił Mszę Św. w intencji rozpoczęcia budowy na placu ofiarowanym przez Jana i Pawła Łopatinów. 18 listopada 1934 roku poświęcono kamień węgielny. Projekt kościoła wykonał inż. arch. Konstanty Jakimowicz (z góry przypomina orła przygotowującego się do lotu). Pierwszą Mszę Św. w obecnym kościele odprawił 17 maja 1936 roku Ks. Czesław Gotlib. Podczas Pasterki, 24 grudnia 1937 roku, poświęcono wnętrze kościoła i ołtarz główny. Natomiast 3 maja 1953 roku Kard. Stefan Wyszyński poświęcił dzwony (Stefan i Antoni) oraz budynek plebanii. 28 maja 1972 roku Kardynał Prymas Stefan Wyszyński konsekrował kościół. Jego następca, Kardynał Prymas Józef Glemp, 6 sierpnia 1989 roku przewodniczył uroczystościom złotego jubileuszu parafii.

Niedziele i święta: 07:00 (w dolnym kościele), 09:00, 10:30, 12:00, 18:00 (w styczniu i lutym w dolnym kościele), 20:00 (dla młodzieży)

Dni powszednie: 07:00 (w dolnym kościele), 17:00 (w dolnym kościele w maju, czerwcu i październiku oprócz ferii, wakacji i okresu kolędy), 17:30 (w dolnym kościele poza majem, czerwcem i październikiem oraz okresami ferii, wakacji i kolędy), 18:00 (w dolnym kościele)

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 1 września 1976 roku z części parafii Przemienienia Pańskiego w Sulejówku-Miłośnie (dawna Cechówka) i Najświętszego Serca Pana Jezusa w Warszawie-Starej Miłośnie. Praca duszpasterska od początku była prowadzona w kaplicy Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych (latem, ze względu na rosnącą liczbę wiernych, sprawowano Msze Św. na wolnym powietrzu). 13 kwietnia 1958 roku Kard. Wyszyński ustanowił przy kaplicy w Zakładzie Wychowawczym „Terezjanum” filię parafii Cechówka z wydzielonymi granicami oraz prawem prowadzenia ksiąg metrykalnych. W roku 1959 r. władze państwowe zgodziły się na budowę świątyni, zgromadzono część materiałów budowlanych, ale szybko cofnięto pozwolenie. W 1965 r. przybył do Sulejówka Ks. Wacław Koryś, po wielu latach starań, 30 marca 1971 roku uzyskał pozwolenie na budowę. Rok później udało się znaleźć odpowiedni teren. Wszelkie plany przygotował arch. Władysław Pieńkowski. Kościół dolny powstał już w 1978 r., poświęcił go Kard. Stefan Wyszyński. Po kilku latach, 15 maja 1983 roku, świątynię konsekrował Kard. Józef Glemp. Świątynia jest zbudowana dzięki środkom pochodzącym z ofiar wiernych.

Niedziele i święta: 9:00, 11:00, 12:30, 19:30

Dni powszednie: 6:30 (wtorek, czwartek, sobota), 18:30

Parafia została erygowana przez ks. bpa Romualda Kamińskiego z dniem 1 października 2021 roku, w miejsce dotychczasowego kościoła rektorskiego prowadzonego przez Księży Marianów. Zgromadzeniu zostało powierzone dalsze duszpasterstwo nowej jednostki administracyjnej w diecezji warszawsko-praskiej.

Niedziele i święta: 09:00, 11:30

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 23 kwietnia 1997 roku z części parafii Okuniew. Starania o budowę kaplicy rozpoczęły się złożeniem 1 września 1975 roku formalnego pisma z prośbą o pozwolenie na budowę. Powodów było kilka: droga do macierzystego kościoła wiodła przez poligon i często była zagradzana szlabanami i wartownikami.

Początkowo Ks. Włodzimierz Skoniecki, proboszcz w Okuniewie, nabył działkę z domem, przystosował go do celów sakralnych i począwszy od 26 grudnia 1980 roku, sprawował Msze Św. w niedziele. Z dniem 8 maja 1981 roku władza metropolitalna zezwoliła na przechowywanie Najśw. Sakramentu w kaplicy, a 12 maja 1981 roku Kard. Stefan Wyszyński nadał kaplicy tytuł Chrystusa Miłosiernego. Wpłynął na to fakt, że wojewoda siedlecki wydał pozwolenie na budowę 23 kwietnia 1981 roku, a właśnie w tym czasie przypadała 50 rocznica objawień Siostrze Faustynie.

Świątynia powstała dzięki staraniom Ks. Skonieckiego, który zakupił plac, zaprojektował świątynię (plany techniczne wykonał arch. Lech Domaszczyński z Warszawy, konstruktorem był inż. Kurek), zbudował ją i częściowo wyposażył. Kamień węgielny poświęcił Jan Paweł II 7 lipca 1981 roku, a wmurował go Bp Kazimierz Romaniuk 10 października 1982 roku. 23 lipca 1992 roku władza diecezjalna mianowała Ks. Zbigniewa Wojciechowskiego pierwszym administratorem.

Kard. Józef Glemp poświęcił kościół 22 maja 1984 roku, a Bp Kazimierz Romaniuk konsekrował świątynię 29 października 1995 roku. Przed kościołem znajduje się murowana dzwonnica z dwoma dzwonami (Jan Paweł II-150 kg i Włodzimierz-70 kg), poświęcił ją Bp Kazimierz Romaniuk 26 października 1998 roku, oraz kamień upamiętniający śp. Ks. Włodzimierza Skonieckiego.

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 18:00

Dni powszednie: 18:00

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 3 maja 1996 roku z części parafii Najśw. Serca Pana Jezusa w Starej Miłosnej i Wiązowna. Pragnienie wiernych, by w Zakręcie powstała parafia, Ks. Józef Iwaniuk, proboszcz parafii Stara Miłosna, przedstawił w 1992 roku Bp. Kazimierzowi Romaniukowi. Po śmierci Ks. Józefa (16 stycznia 1993 roku), obowiązki duszpasterskie przejął nowy proboszcz Starej Miłosny Ks. Jerzy Banak. Na podstawie umowy najmu z Gminą Wiązowna, przy pomocy wiernych przygotował w starej szkole w Zakręcie tymczasową kaplicę.

Nowy ośrodek duszpasterski mocą dekretu Biskupa ordynariusza z dnia 14 lipca 1994 r. otrzymał prawa prawie–parafii, a pierwszym administratorem został Ks. Józef Podkoński, budowniczy kościoła w Chrośli. Z dniem 12 lutego 1996 roku obowiązki administratora przejął Ks. Tadeusz Firysiuk, dotychczasowy wikariusz parafii Chrystusa Króla w Warszawie. Dekretem z 30 kwietnia 1996 roku Biskup K. Romaniuk erygował parafię. Ks. T. Firysiuk został pierwszym proboszczem.

Dzięki usilnym staraniom Ks. Firysiuka pozyskano ziemię pod kościół, plebanię i garaże. Wspólnota parafialna przeżyła uroczystość poświęcenia Krzyża i placu budowy – działo się to 21 lipca 1996 roku. Poświęcenie plebanii odbiło się 31 października 1998 roku. Uroczystości przewodniczył Bp Kazimierz Romaniuk. Autorem ogólnego projektu świątyni jest Ks. Firysiuk, projektantem arch. Ewa Bednarzak, autorem konstrukcji dr inż. Jan Golec, asystentem projektanta i kierownikiem budowy inż. Krzysztof Firysiuk, sprawdzającym dr inż. Bolesław Szmygin. Pozwolenie na budowę parafia otrzymała w sierpniu Jubileuszowego 2000 Roku. Na przełomie października i listopada roku 2001 r. parafia otrzymała w darze relikwie Św. Faustyny – Apostołki Miłosierdzia. Po wielu trudach pozyskano teren pod cmentarz grzebalny. Ludwisarnia Janusza Felczyńskiego wykonała dzwony (800, 500, i 260 kg), które poświęcił Św. Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 roku w Krakowie-Błoniach.

1 października 2008 umiera ks. Marian Żechowski, który przez 13 lat jako emeryt i rezydent posługiwał duszpasterską pomocą księdzu proboszczowi służąc Ludowi Bożemu. 8 listopada 2008 roku Ks. prał. Jan Gołębiewski, dziekan dekanatu Sulejówek, Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, w uroczystej procesji przeniósł Najświętszy Sakrament z kaplicy do nowego kościoła. W drzwiach kościoła czekał Bp Stanisław Kędziora, który umieścił Najświętszy Sakrament w tabernakulum, poświęcił tabernakulum i pobłogosławił lud w kościele. Odprawił Mszę św. i udzielił Sakramentu Bierzmowania. Obrzęd błogosławieństwa kościoła odbył się 28 czerwca 2009 roku na zamknięcie Roku Św. Pawła Apostoła Narodów, uroczystości przewodniczył Abp Henryk Hoser SAC, a przypadała ona w pierwszą rocznicę jego ingresu do Katedry Warszawsko-Praskiej. Nuncjusz Apostolski w Polsce Abp Celestino Migliore udzielił Sakramentu Bierzmowania młodzieży parafii w latach 2011 i 2014.