Śp. ks. Tadeusz Bazan SAC

W czwartek, 15 czerwca 2023 roku,
w wieku 76 lat,
w 49. roku kapłaństwa

zmarł

ś. † p.
ks. Tadeusz Bazana SAC (pallotyn)

b. misjonarz w Afryce,
ostatnie lata życia spędził we wspólnocie pallotyńskiej w Ząbkach
(pełen biogram poniżej).

Uroczystości pogrzebowe odbędą się
w środę, 21 czerwca 2023 roku:

– od godz. 11.00 możliwy udział w modlitwie różańcowej za Zmarłego
 w kaplicy ząbkowskiej wspólnoty pallotyńskiej (ul. Wilcza 8)

Msza Święta żałobna
w parafii Miłosierdzia Bożego w Ząbkach
(ul. 11 Listopada)

zostanie odprawiona o godz. 12.00.

Po Eucharystii nastąpi złożenie ciała zmarłego
na cmentarzu parafialnym parafii Miłosierdzia Bożego.

Dobry Jezu, okaż Księdzu Tadeuszowi swoje miłosierdzie!

---

Transmisja uroczystości pogrzebowych:

Ks. Tadeusz BAZAN SAC (1947 – 2023), misjonarz w Rwandzie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej i Ukrainie.

Urodził się 23 października 1947 r. w Zabratówce w rodzinie rolników Michała i Heleny z d. Wąsacz. Tydzień później został ochrzczony w kościele parafialnym w Woli Rafałowskiej, w ówczesnej diecezji przemyskiej (obecnie Zabratówka jest parafią w diecezji rzeszowskiej).

Ukończył szkołę podstawową w rodzinnej Zabratówce, a następnie w 1962 r. rozpoczął naukę w Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Łańcucie. W 1967 r., po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do nowicjatu Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) w Ząbkowicach Śląskich. Tam też 8 września 1969 r., na ręce ks. prowincjała Stanisława Martuszewskiego SAC, złożył pierwszą konsekrację w Stowarzyszeniu. Aktu konsekracji wiecznej dopełnił cztery lata później w Ołtarzewie.

Studia filozofii i teologii odbył w Ołtarzewie w latach 1968-1974. Święcenia kapłańskie przyjął w świątyni seminaryjnej w Ołtarzewie 16 czerwca 1974 r. rąk bpa Władysława Miziołka, biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej. Już w trakcie studiów seminaryjnych złożył deklarację gotowości podjęcia pracy misyjnej, dlatego zaraz po święceniach kapłańskich został skierowany do pracy w Rwandzie. Najpierw odbył roczne studium języka francuskiego w Paryżu, a następnie 2 czerwca 1975 r. wyruszył do Kigali. Po nauce języka kinyarwanda i zapoznaniu się ze zwyczajami i kulturą tego kraju, pracował w parafii Mugombwa (od listopada 1976 r.), Ruhango (od 1977 r.), Gikongoro (od września 1982 r.), Kansi (od czerwca 1988 do 1990 r.), Rutshuru w Zairze (w latach 1990- 94) i w Ruhengeri-Kinoni, przynależąc tu do międzyzakonnej wspólnoty przy Biskupstwie (od 1994 do 2001 r.) – był wówczas dyrektorem szkoły katechetycznej i proboszczem; animował też sesję na rzecz budowania przebaczenia i prawdziwego pojednania w Rwandzie. W 1988 r. został mianowany członkiem Sekretariatu ds. Apostolstwa przy Zarządzie Regii Świętej Rodziny w Rwandzie.

Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia powrócił do Polski i 6 grudnia 2001 r. został wcielony do macierzystej Prowincji Chrystusa Króla. Został przydzielony do wspólnoty Stowarzyszenia w Ząbkach i do pracy w Sekretariacie ds. Misji. W sierpniu 2002 r. wyjechał na Wybrzeże Kości Słoniowej. Pracował w duszpasterstwie we wspólnocie pallotyńskiej w Yamoussoukro i od 2004 r. pełnił tam funkcję opiekuna postulatu. W 2011 r. powrócił do kraju i przez kilka najbliższych lat pracował w Delegaturze Matki Bożej Fatimskiej na Ukrainie. Posługiwał duszpastersko w Sarnach (jako wikariusz parafii) i w Dowbyszu (w latach 2012-2016). Ze względu na pogarszający się stan zdrowia został w 2016 r. skierowany do wspólnoty w Ząbkach, do pracy w Sekretariacie ds. Misji.

Odtąd stopniowo pogarszał się jego ogólny stan zdrowia. Przez ostatnie trzy tygodnie przebywał w szpitalu w Wołominie i tam też zmarł 15 czerwca 2023 ok. godz. 21.00.
Ks. Tadeusz Bazan pielęgnował w sobie gotowość apostolskiego posługiwania z sercem bez granic w duchu św. Wincentego Pallottiego i był wdzięczny Bogu za dar powołania misyjnego. W tym duchu pisał w testamencie: „Dziękuję Bogu w Trójcy Jedynemu za dar powołania misyjnego w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego Księży Pallotynów. Dziękuję temuż Stowarzyszeniu i jego Przełożonym oraz Dobrodziejom, że mogłem ten dar realizować w Rwandzie. Starałem się ukochać Kościół, Jemu służyć i życie oddać dla Niego i świat” (17 grudnia 1998).

Był kapłanem bardzo pracowitym, wielkiego serca i zatroskanym o dobro Kościoła i Stowarzyszenia. Współbracia podkreślają jego prawość i szlachetność, gotowość do niesienia innym pomocy, jak również wierność i skromność. Był człowiekiem prostolinijnym, oddanym i przyjacielskim. Wyróżniał się „ujmującą dobrocią i życzliwym spojrzeniem”, ale też i stanowczością w wykonywaniu powierzonych mu obowiązków. „Błogosławieni, którzy w Panu umierają, niech odpoczną od swoich trudów, bo ich czyny idą wraz z nimi” (Ap 4, 13) (oprac. Stanisław Tylus SAC)