Pierwszy dzień skupienia dla pełniących posługi we wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych

W sobotę 4 listopada, w parafii św. Benedykta Patrona Europy w Warszawie, odbył się pierwszy Dzień Skupienia dla pełniących posługi we wspólnotach modlitewno-ewangelizacyjnych diecezji warszawsko praskiej. Proboszczem tej parafii jest ks. Mariusz Lech pełniący także funkcję Diecezjalnego Asystenta tych wspólnot.

Dzień skupienia zgromadził sześćdziesiąt sześć osób z ośmiu wspólnot modlitewno-ewangelizacyjnych z parafii diecezji warszawsko-praskiej:

• Matki Bożej Królowej Polski w Otwocku-Kresach,
• Niepokalanego Serca Maryi w Otwocku-Śródborowie,
• św. Benedykta Patrona Europy w Warszawie (Sadul),
• św. Hieronima w Warszawie (Stara Miłosna),
• św. Patryka w Warszawie (Gocław),
• św. Wawrzyńca w Gliniance,
• św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Otwocku-Świdrze,
• Zesłania Ducha Świętego w Otwocku.

Tematem przewodnim naszego spotkania było zagadnienie Poczucia misji. Chcieliśmy wspólnie przyjrzeć się posługom, jakie pełnimy we wspólnotach mając świadomość, że jest to uczestnictwo w zbawczym dziele Jezusa.

Wszystkie pełnione posługi, zostały ukazane jako służba. Służba, czyli nieodpłatne posługiwanie we wspólnocie Kościoła, poświęcanie swojego czasu, dzielenie się otrzymanymi talentami z innymi członkami wspólnoty. Każdy posługujący jest darem dla drugiego człowieka. Tym darem, którym Bóg posługuje sie każdego dnia, aby udzielać wszelkich potrzebnych łask. Każda powierzona i przyjęta funkcja w diakoniach ma swoje znaczenie i jest bardzo istotna w budowaniu Królestwa Bożego już tutaj na ziemi.

Jezus nie przyszedł, by Mu służono, lecz żeby służyć (Mt 20, 28).

Służba została ukazana jako danie swojego czasu i serca innym, jako gotowość do przyjęcia każdego, kogo Bóg stawia na naszej drodze.

Podkreślone zostało znaczenie modlitwy i stawiania Boga w centrum naszego każdego dnia. Zaakcentowano, iż podejmowanie posług jest odpowiedzią na Boże wezwanie i wykorzystywaniem otrzymanych darów dla wzrostu w wierze i szerzenia chwały Bożej w świecie.

Podczas spotkania, zastanawiano się również nad bardzo istotną kwestią jaką jest harmonia posług we wspólnotach z życiem rodzinnym, zawodowym i odpoczynkiem.

Postawiono pytanie: kto jest stawiany na pierwszym miejscu w życiu, w codzienności i czy Bóg jest w centrum każdego działania.

Uczestnicy zostali zaproszeni, zgodnie z wezwaniem Papieża Franciszka, aby „wstać z kanapy”, wyruszyć w drogę, wyjść z miłością, ze Słowem Bożym do ludzi spoza wspólnot, do ludzi, którzy nie wiedzą czym jest wspólnota, czym jest modlitwa wstawiennicza i sami z siebie nigdy nie poszukają Boga.

Zauważono, iż posługa we wspólnocie może być wymagająca i trudna ponieważ wymaga rezygnacji z samego siebie. Jednocześnie podkreślono, że Bóg wspiera tych, którzy odpowiadają na Jego wezwanie i mówią Mu „tak”. Po każdym trudzie i wysiłku, przychodzi radość z wykonywanej posługi.

Podczas Mszy Świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu, każdy uczestnik indywidualnie oddawał swoje trudy i radości z posług na ręce Jezusa, najlepszego wzoru bezinteresownej służby. Każdy prosił o łaskę wytrwałości, dobrego rozeznawania i stałego wzrostu w wierze.

Małgorzata Sieradzka