Uroczystość Objawienia Pańskiego

W Uroczystość Objawienia Pańskiego w parafii św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie Mszy Świętej o godzinie 11 przewodniczył biskup Romuald Kamiński. Eucharystię w Konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku sprawował bp Jacek Grzybowski.

Pasterz diecezji mówił w homilii, że dziś mamy te same zadania, które stały przed Izraelitami – głosić Pana:

Dziedzictwo Objawienia Bożego podejmujemy dzisiaj, kiedy jesteśmy nowym Izraelem. Mamy te same zadania i ten sam problem, bo żyją wokół nas całe ludy i narody, którym trzeba głosić Pana Jezusa. W Uroczystość Bożego Narodzenia i w Uroczystość Objawienia Pańskiego mamy taką możliwość, żeby głębiej wejść w tę rzeczywistość zrozumienia kim jest człowiek. Człowieka poznaje się najpierw poznawszy Pana Boga i w Jego mądrości, w Jego świetle, w Jego wielkości dopiero zaczyna być zrozumiały ten, o którym sam Bóg mówi: Ja ciebie stwarzam na swój obraz i podobieństwo, czynię cię swoim dzieckiem, w tobie odzwierciedla Siebie samego.

Uroczystość Objawienia Pańskiego wskazuje kierunek działań misyjnych każdego człowieka:

To święto Trzech Króli jest w jakimś sensie główną uroczystością wszystkich zadań misyjnych. Tu się zaczyna coś, co w praktyce powinno być teraz pośród nas głoszeniem Pana Jezusa. Wczoraj żegnaliśmy papieża Benedykta, który w swoim testamencie duchowym zwrócił uwagę, że wchodzimy w takie czasy, kiedy wspólnota Kościoła będzie realizowała się w niewielkich wspólnotach, ale we wspólnotach, które będą bardzo mocne. Gdzieś zostanie za nami ten blask wielkości., a powróci inny, bardziej cenny, blask mocy, wiary i przykładu codziennego życia chrześcijan, którzy będą pośród nas.

^{fot. Marcin Tafejko}

Biskup Jacek Grzybowski w Konkatedrze Warszawsko-Praskiej mówił, że nauka płynąca z wędrówki mędrców przejawia się między innymi w wierze, jako decyzji:

Mędrcy wyszli nie wiedząc dokąd idą. Nie zdawali sobie sprawy, że idą na spotkanie z samym Bogiem wcielonym, który jest także Bogiem Abrahama, ale paradoksalnie jest także jego potomkiem, ponieważ jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. I tutaj jest drugi punkt, drugie miejsce, z którego możemy uczyć się od mędrców – wiara. Wiara jako łaska, decyzja, zrozumienie. Być wiernym jednej gwieździe, jednemu światłu, jednej z milionów gwiazd. Iść w skwarze dnia i w chłodzie nocy, w radosnym uniesieniu i także w zwykłej codzienności, w mroku zwątpienia, iść nawet wtedy, kiedy jesteśmy smutni i przerażeni albo wtedy, kiedy na niebie pojawiają się efektowne gwiazdy, za którymi podążają tłumy.

Biskup pomocniczy warszawsko-praski dodał, że gwiazda prowadząca mędrców znikła, gdy dotarli oni do Jerozolimy. W wędrówce życia każdego człowieka również pojawiają się momenty ciemności, z których wyjść zwycięsko można w nadziei pokładanej w Bogu:

Gwiazda znika i to jest ważny punkt. Doświadczenie pustki, ciemności, straty, kryzysu, końca, braku poczucia bezpieczeństwa. Doświadczenie próby, które zawsze jest wpisane w drogę, ponieważ wtedy przychodzi nadzieja.

Na koniec bp Grzybowski przypomniał, że dobrze nam znany obraz zawarty w betlejemskich stajenkach, nie może być tylko elementem popkultury:

Widok betlejemskiej stajenki, pokłon trzech króli tak mocno zakorzenił się w naszej świadomości.
Wszyscy go znamy, doskonale jest nam objaśniony, ale nie możemy pozwolić, żeby stał się tylko elementem ckliwej popkultury. My, ludzie wierzący, chcemy w tym obrazie widzieć nas, naszą wędrówkę, nasze cierpienia, trudy, naszą wytrwałość w dążeniu do prawdy, uległość wobec prawdy, nasze znajdowanie sensu i miłości, naszą wiarę, nasze oddanie chwały Bogu. W nędznej szopie urodzony, żłób mu za kolebkę dano. Cóż masz? Czymś był otoczony? Bydło, pasterze i siano. Oto kenoza Boga, Jego całkowite oddanie się w ręce człowieka, niepojęta tajemnica uniżenia. My tę tajemnicę przedłużamy i uobecniamy za każdym razem w Eucharystii.