Znajdź Mszę Świętą Dla dziennikarzy Dla księży

Diecezja Warszawsko-Praska » Święcenia diakonatu stałego

Święcenia diakonatu stałego

W Konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej biskup Jacek Grzybowski udzielił święceń diakonatu stałego pięciu mężczyznom z diecezji warszawsko-praskiej. Diakoni stali po przyjęciu sakramentu święceń dalej żyją w świecie, prowadząc świecki styl życia. Jako mężowie i ojcowie uczestniczą przez sakramenty inicjacji chrześcijańskiej w powszechnym kapłaństwie ludu Bożego, zaś jako diakoni włączeni są w strukturę hierarchiczną Kościoła. 

Na początku homilii biskup Grzybowski powiedział, że dzisiejsza uroczystość ma wymiar historyczny:

Uczestniczymy w wydarzeniu historycznym w naszej diecezji. Po raz pierwszy udzielamy święceń diakonatu stałego żonatym mężczyznom, którzy przez kilka lat formacji przygotowywali się do tej posługi. Trzeba uświadomić sobie, iż diakonat jest tak stary, jak Kościół. Pierwsza wzmianka o wyborze diakonów to są pierwsze rozdziały Dziejów Apostolskich. Tam apostołowie i starsi zrozumieli, że trzeba konsekrować, wybrać, ustanowić mężczyzn, którzy będą apostołom pomagać w realizacji zadań dotyczących wspólnoty.

Biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej przypomniał, że członkowie Kościoła mają różne zadania i posługi, które realizują we wspólnocie:

W Kościele jest pluralizm – są różne zadania, posługi, misje i charyzmaty. Do przełożonych Kościoła należy rozeznanie, czy ten, kto pragnie, zgłasza się, będzie dobrze realizował daną posługę, charyzmat, zadanie. Nie wszyscy mogą być kapłanami, nadają się do życia mniszego, mogą być biskupami. Nie wszyscy także mogą być diakonami, szafarzami Komunii Świętej, czy czytać Pismo Święte publicznie w kościele. We wspólnocie są rozdzielone zadania i posługi, ale najpierw jest rozeznanie, modlitwa i ocena, czy ktoś, kto ma tę posługę pełnić, nadaje się do tego, jest mocny, gorliwy, rzetelny i odpowiedzialny.

Posługa we wspólnocie Kościoła jest kolejnym etapem formacji człowieka. W pierwszym rzędzie każdy ma dbać o bycie dobrym, odpowiedzialnym, właściwie ukształtowanym człowiekiem:

Podstawą posługi jest właściwie ukształtowane człowieczeństwo. Bądź najpierw dobrym, prawym, godnym, odpowiedzialnym, mądrym człowiekiem i na tym będzie budowała Łaska Boża, która zaprowadzi cię do realizacji darów i zadań, które przekraczają naturę. Ci, którzy zdali egzamin w wymiarze natury – dobry, prawy mąż, dobry ojciec, dobry pracownik, odpowiedzialny człowiek, ten, który okazał się godziwy w wymiarze natury, zostaje w Kościele zaproszony do realizacji zadań nadnaturalnych. Oto będą głosić Słowo Boże, kazania, homilie, konferencje. Będą chrzcili, udzielali ślubów, odprowadzali zmarłych w ostatniej drodze. Ich posługa będzie posługą słowa, nauczania, sakramentów, podtrzymywania wiary, ale także troski o lud Boży.

Zadaniem, które stoi przed wszystkimi członkami Kościoła jest bycie świadkami w swoim środowisku:

Wielkie wyzwanie Kościoła w Polsce w najbliższych dziesięcioleciach to tworzyć wspólnoty parafialne, a we wspólnotach parafialnych wspólnoty realizacji dzielenia się Słowem Bożym – pięknie, mądrze, odpowiedzialnie, tak by ci, którzy żyją w świecie, gdy przyjdą i zobaczą, mogli się zachwycić i powiedzieć – u mnie w domu, w pracy na podwórku – tak nie ma, nigdy kogoś takiego nie spotkałem, co to są za ludzie. To ludzie Boży, Miasto Święte Jeruzalem umocnione Łaską Bożą, by służyć Bogu i ludziom. To jest zadanie diakonów – oni właśnie wchodzą w te posługi jak kapłani, biskupi, wszyscy wierni świeccy świadomi odpowiedzialności w Kościele.

Na zakończenie, przywołując Ewangelię, biskup Jacek Grzybowski wskazał podobieństwo pomiędzy pokornymi sługami na weselu w Kanie Galilejskiej, a mężczyznami, którzy przyjęli dziś święcenia diakonatu stałego:

W tej Ewangelii są bezimienni słudzy – nie wiemy i nigdy się nie dowiemy kto to był, ale jednak spełnili swoje zadanie, zrobili swoją robotę i w ten sposób zrealizował się pierwszy cud Pana, po którym uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Jak pięknie ta Ewangelia oddaje w metaforyce posługę diakonów. Oto oni robią to, co Pan im powie. Są cisi, pokorni, niejako niewidzialni, ale bez nich, bez ich trudu i pracy nie dokonuje się cud Kany.

Sakrament święceń diakonatu stałego przyjęli:

  • Kazimierz Wojciech Adamaszek
  • Marek Chaciński
  • Artur Wiesław Elceser
  • Dariusz Kwiek
  • Roman Wojciechowski

Więcej informacji o diakonacie stałym można znaleźć tutaj.

fot. Marcin Tafejko

©copyright - Diecezja Warszawsko-Praska
Strona główna Znajdź Mszę Świętą Dla dziennikarzy Dla księży