WIELGOLAS, Parafia Matki Bożej Różańcowej

Niedziele i święta: 07:30, 09:00, 11:15

Dni powszednie: (9:00 lub 16:00, wg ogłoszeń)

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 27 lipca 1952 roku z części parafii Latowicz. W miejscowości Wielgolas nieopodal drogi od dawna stały trzy krzyże, na pobliskiej sośnie umieszczony był obraz MB Częstochowskiej, a obok sosny biło źródło, którego woda – według wiary ludu – uzdrawiała chorych i sprowadzała łaski. Nasilenie nabożeństw przypadło na lata po pierwszej wojnie światowej. W 1930 r. powstała myśl wystawienia kaplicy w miejscu powszechnie otaczanym czcią, a w 1931 r. poświęcono kamień węgielny i rozpoczęto budowę. Na placu ofiarowanym przez p. Wyleżyńskich, właścicieli Wielgolasu, staraniem Ks. Stefana Antosiewicza, proboszcza Latowicza, powstała kaplica w stylu polskiego baroku według planów arch. Michała Sławińskiego. Poświęcił ją Ks. Franciszek Bakalarczyk, dziekan miński w 1934 r. Od 1933 roku przynajmniej raz na miesiąc proboszcz latowicki odprawiał tu Mszę Św. Jednocześnie założono księgę, w której spisywano otrzymane łaski. Pierwszym administratorem, a potem proboszczem parafii, został Ks. Andrzej Marczak, który zamieszkał w gospodarstwie odstąpionym przez jedną z wiernych. W 1953 r. wybudowano murowaną plebanię, potem oborę i stodołę. Ks. Marczak podjął starania o budowę kościoła; projekt przygotował arch. Zygmunt Konarzewski z Warszawy, a budowę rozpoczął w 1957 r. Ks. Wacław Koryś. Proboszczowi udało się zmobilizować wiernych do wyrobu cegieł i innych prac przy budowie kościoła, i mimo wielkich trudności (także ze strony władz państwowych) ukończyć budowę kościoła. Świątynię konsekrował Kard. Stefan Wyszyński 2 lipca 1961 roku. W 1966 r. miejsce było jednym z trzech sanktuariów maryjnych na terenie obecnej Diecezji Warszawsko-Praskiej. W roku 2000 Bp Kazimierz Romaniuk ustanowił sanktuarium kościołem stacyjnym Roku Jubileuszowego. Od 2003 roku wznowiono zostały pierwszo sobotnie czuwania maryjne w Sanktuarium.