WARSZAWA (Zerzeń), Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Niedziele i święta: 7:00, 8:30, 10:00, 11:30, 13:00, 18:00

Dni powszednie: 7:30, 7:45 (poza wakacjami), 18:00

Parafię erygował w 1406 r. biskup poznański Wojciech Jarzębiec z części parafii Św. Anny w Warszawie-Wilanowie. Parafia w Zerzniu należy do jednych z najstarszych w obrębie dzisiejszej Warszawy. W roku 1403 ówcześni właściciele tych terenów (rodzina Zerzyńskich herbu Kościesza) wybudowali drewniany kościół. Parafia Zerzeń znajdowała się na terenie archidiakonatu czerskiego, potem warszawskiego, będącego wielką enklawą należącą do Diecezji Poznańskiej. W miarę rozwoju tych terenów oddzielano poszczególne wioski od parafii Zerzeń (w 1445 r. oddzielono m.in. Długą Kościelną, Długą Szlachecką, Siedliska, Żurawia. W 1580 r. do parafii należało 12 wsi: Zerzeń, Borków, Grabie, Miłoszyn, Janówko, Wiązowna, Zastów, Boryszew, Góraska, Płachta, Dziechciniec, Wólka Zerzeńska). W roku 1603 r. biskup poznański Wawrzyniec Goślicki wizytował parafię. Obok drewnianego kościoła stała plebania, budynek szkółki parafialnej, przytułek dla chorych i starców oraz karczma. Podczas najazdu Szwedów (1656 r.) zniszczona została drewniana świątynia i wszystkie budowle. W 1739 r. z nieznanych przyczyn drewniany kościół uległ spaleniu. Przystąpiono natychmiast do budowy nowego, o bardzo prostej konstrukcji. W roku 1798 Stolica Apostolska erygowała Diecezję Warszawską. Z pierwszej wizytacji biskupa warszawskiego (1801 r.) wynika, że do parafii należały osady: Zastów, Zbytki, Las, Zerzeń, Borków, Zagóźdź, Miedzeszyn, Błota, Falenica, Nowa Wieś. W roku 1880 z inicjatywy proboszcza Zerznia, Ks. Aleksandra Kubina rozpoczęto starania o budowę murowanej świątyni. Projektantem był architekt inż. Konstanty Wojciechowski. 10 czerwca 1888 r. sufragan warszawski Bp Kazimierz Ruszkiewicz dokonał konsekracji nowej świątyni. W roku 1884 tereny parafii nawiedziła wielka powódź. W obawie przed kolejną Ks. Aleksander Kubin przeniósł cmentarz grzebalny z terenu kościelnego „na wydmy” (przy ul. Cylichowskiej). 13 września 1944 roku zbombardowano kościół parafialny, zniszczenia sięgnęły 80% całej substancji. Dzisiejsza bryła kościoła w stylu neogotyckim jest rekonstrukcją projektu z XIX wieku. Od roku 1945 rozpoczęto odbudowę kościoła (powstał komitet odbudowy kościoła powołany przez ówczesnego proboszcza Ks. Juliana Budziszewskiego, a kontynuacji podjął się następny proboszcz, Ks. Józef Zagziłł z parafianami). Odbudowa do stanu surowego trwała do roku 1950, wieżę kościoła odbudowano w 1976 r. W 1977 r. odbudowany kościół wpisano do rejestru zabytków. W roku 2006 parafia obchodziła jubileusz 600-lecia erygowania. Po 2005 r. wykonano gruntowny remont zabytkowej świątyni (izolacja pozioma i pionowa murów fundamentowych kościoła, nowe ogrzewanie, iluminacja zewnętrzna; malowanie wnętrza, obłożenie naturalnym kamieniem przyziemia murów kościoła, gruntowny remont organów).