WARSZAWA (Zacisze), Parafia św. Barnaby Apostoła

Niedziele i święta: 7:00, 8:00 (kaplica Księży Józefitów), 9:00, 10:30 (z udziałem dzieci), 11:00 (kaplica Księży Józefitów), 12:00, 18:00 (kaplica Księży Józefitów), 18:00 (w wakacje o 19:30), 19:30 (poza wakacjami o 18:00)

Dni powszednie: 7:00, 7:00 (kaplica Księży Józefitów), 18:00, 18:00 (kaplica Księży Józefitów)

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 11 czerwca 1997 roku z części parafii Świętej Rodziny w Warszawie-Zaciszu. 30 maja 1996 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił plac pod budowę nowego kościoła i obiektów towarzyszących i powołał do istnienia ośrodek duszpasterski. Tymczasową drewnianą kaplicę zbudowano w czasie od 23 września do 23 grudnia 1996 roku, a poświęcił ją 21 stycznia 1997 roku Bp Stanisław Kędziora. Wraz ze wzrostem liczby przychodzących na niedzielną Eucharystię kaplica była dwukrotnie powiększana: wydłużona w 2000 r., a w 2001 zyskała kaplicę boczną. Prace nad projektem kościoła rozpoczęły się w listopadzie 1998 r. i trwały do stycznia 2002 r.; nad całością czuwał inż. Adam Jarecki, a nad konstrukcją inż. Tadeusz Koranowicz. Z racji trudnego terenu budowlanego zaistniała konieczność założenia betonowej płyty (1.200 m³ betonu), na której z kolei w sierpniu 1999 r. wylano fundamenty pod kościół. W kwietniu 2002 roku ruszyły roboty przy fundamentach. 17 września 1999 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił pierwszy dzwon (Jan Paweł II, 250 kg, odlany w Przemyślu) i rozpoczął peregrynację figury MB Fatimskiej, aby przygotować parafię do pierwszych misji świętych (9-17 września 2000 roku). W 2010 r. zmieniono częściowo plany architektoniczne i konstrukcyjne kościoła: obniżono wysokość elementów wystających ponad konstrukcję dachu, tzw. „żylet” (z 52 do 30 m), żelbetowy stropodach zamieniono na drewniany oparty na stalowych dźwigarach („hebach”), wydłużono chór, tworząc zeń galerię dostępną dla wiernych. Autorami zmian są architekt: Teresa Kłębkowska – Reńska i konstruktor Kazimierz Górski. W 2011 r. wykonano prace żelbetowo – murowe związane z wprowadzonymi zmianami. W 2012 r. przykryto świątynię dachem, pokryto blachą aluminiową i wstawiono okna (w jednym jest już witraż). Kościół jest praktycznie w stanie zamkniętym, surowym. Czeka nas: wykonanie schodów z podjazdem dla niepełnosprawnych do głównego wejścia, przebudowa dwóch bocznych wejść, uporządkowanie terenu, osuszenie dolnego kościoła, izolacja i wylanie płyty i oczywiście wykonanie wystroju świątyni.