WARSZAWA (Anin), Parafia Matki Bożej Królowej Polski

Niedziele i święta: 07:00, 08:30, 10:00, 11:30, 13:00 (poza wakacjami), 18:00

Dni powszednie: 07:00, 08:00 (poza wakacjami), 08:30 (w dolnej kaplicy), 18:00

Parafię erygował Bp Stanisław Gall 1 czerwca 1942 roku. Powstała na terenie osiedla, którego geneza sięga roku 1912. Początki Anina złączone są z parcelacją lasów dóbr wilanowskich, pomiędzy torami kolei szerokotorowej, Traktem Brzeskim i Kaczym Dołem (obecnie Międzylesie). Parcelację rozpoczęto w 1904 roku, a w 1910 r. Ksawery hr. Branicki podpisał akt rejentalny parcelacji osiedla, które nazwano od imienia jego żony Anny. Parcelację Anina Starego zakończono w 1912 roku i właśnie ta data wyznacza początek historii osiedla. Początkowo Anin było osiedlem prawie wyłącznie letniskowym, ale już pierwsi osadnicy postanowili wznieść własnym trudem kaplicę, gdyż odległość do kościoła parafialnego w Zerzniu była znaczna. Już w 1911 roku Antoni Szalla przystąpił do opracowania planu kaplicy. Jakub Pawlikowski przeznaczył nań plac, a Nadleśnictwo Wilanów zobowiązało się dostarczyć drewna. Jednak stali mieszkańcy Anina byli wówczas nieliczni i zbiórka społecznych pieniędzy postępowała powoli. Budowę kaplicy rozpoczęto w 1915 roku, a uroczystego poświęcenia kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej dokonał 16 maja 1916 roku proboszcz zerzeński, Ks. Józef Kajrukszto. Początkowo księża celebrowani nabożeństwa tylko w sezonie wypoczynkowym. Stałe nabożeństwa odprawiano dopiero po I wojnie światowej, kiedy Anin przekształcił się w modną miejscowość podwarszawską, ściągającą inteligencję, artystów i osoby chore na płuca. Pierwszym stałym kapłanem anińskim był Ks. Teofil Penkala, który jako chory na płuca osiadł w 1925 roku w Aninie i przez dwa ostatnie lata życia pełnił tu posługę kapłańską. Jego następca, Ks. Henryk Bogacki, widząc tłumy wiernych na niedzielnych nabożeństwach, w 1929 roku podjął się dzieła rozbudowy kaplicy. Wybudowano również 18 metrową wieżę z dwoma dzwonami. W 1934 roku Zarząd Dóbr Wilanowskich rozpoczął nową parcelację leśną i powstało osiedle zwane Aninem Nowym, między ulicą Królewską (dziś Kajki), a obecną ulicą Axentowicza. Anin rozbudował się znacznie i podczas obchodów 25-lecia liczył już 3.000 stałych mieszkańców i około 1.000 sezonowych. Pomimo rozbudowy kaplica nie wystarczała na potrzeby wciąż wzrastającej ludności Anina i Wawra. W 1936 roku powstał więc projekt zbudowania nowego, dużego kościoła-pomnika bohaterów poległych w dwóch bitwach wawerskich podczas Powstania Listopadowego w 1831 roku. Plac pod budowę kościoła ofiarował Adam hr. Branicki. Zaczęto również gromadzić środki, ale wybuch wojny pogrzebał te plany. Władze kościelne podjęły jednak w 1942 roku decyzję o powołaniu parafii w Aninie. 1 czerwca 1942 roku uroczystego erygowania parafii Matki Bożej Królowej Polski dokonał Bp Stanisław Gall, a pierwszym proboszczem został Ks. Piotr Pieniążek. W działaniach wojennych we wrześniu 1944 roku drewniany kościół aniński ocalał, mimo iż na jego terenie walczyła I Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Ksiądz Piotr Pieniążek był dynamicznym gospodarzem parafii i wkrótce po wojnie przystąpił do rozbudowy kościoła. W 1948 roku dobudowano prezbiterium i zakrystię, a w 1949 roku boczne nawy i rozpoczęto budowę domu parafialnego, który miał stać się ośrodkiem życia kulturalnego Anina. Gdy w 1951 roku budynek parafialny był już ukończony w stanie surowym, władze komunistyczne zarekwirowały go, przekazując w przymusową dzierżawę Zarządowi Kin. W 1953 roku kino „Wrzos” rozpoczęło swoją działalność w Aninie, podczas gdy na piętrze budynku mieściła się plebania, na zapleczu kancelaria i biblioteka parafialna, a sale katechetyczne w piwnicach. Trudne następne lata nie sprzyjały podjęciu trudu budowy kościoła odpowiadającego potrzebom Anina i Wawra. Podczas obchodów 1000-lecia chrztu Polski w 1966 roku parafianie zgłosili jako votum milenijne budowę nowej świątyni. Spośród przestawionych projektów wybrano do realizacji projekt inż. arch. Zygmunta Stępińskiego. Zgodnie z zamysłem architekta kościół jest pomnikiem ofiar mordu dokonanego przez Niemców 27 grudnia 1939 roku na ludności Wawra i Anina. Do budowy kościoła przystąpiono w połowie 1976 r., postępowała ona głownie dzięki osobistemu zaangażowaniu Ks. Proboszcza Wiesława Kalisiaka. 12 grudnia 1976 roku Prymas Polski, Stefan Kard. Wyszyński dokonał poświęcenia kamienia węgielnego. W uroczystości tej uczestniczył również Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko, pracujący w parafii jako wikariusz od października 1975 do maja 1978 r. Kościół ukończono w stanie surowym w ciągu 4 lat i 13 grudnia 1980 roku Abp Bronisław Dąbrowski dokonał przeniesienia Najświętszego Sakramentu za starego do nowego kościoła. Stary, drewniany kościół dzięki staraniom Księdza Proboszcza został przeniesiony do nowej parafii w Tarchominie – Porajach. Nowy kościół aniński ozdobił ołtarz przedstawiający „krzew gorejący”, dzieło artysty – rzeźbiarza Władysława Trojana, oraz witraże z pracowni Teresy Reklewskiej. Kierownikiem budowy kościoła był inż. Tadeusz Kaczorowski. W 1989 roku parafii zwrócono budynek po byłym kinie „Wrzos”, które już wcześniej z powodów finansowych zakończyło działalność. Po generalnym remoncie budynku odbywają się w nim, zgodnie z myślą budowniczego, Ks. Piotra Pieniążka, zebrania społeczne, imprezy kulturalne i ważne uroczystości religijne. Tutaj 5 maja 1990 roku Prymas Polski Józef Kard. Glemp otworzył Sympozjum Przedsynodalne II Polskiego Synodu Plenarnego. 13 czerwca 1992 roku Prymas Polski, w obecności pierwszego Ordynariusza Diecezji Warszawsko – Praskiej Bpa Kazimierza Romaniuka i gospodarza parafii, Ks. Wiesława Kalisiaka dokonał uroczystej konsekracji nowego kościoła pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski.