NIEPORĘT, Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Niedziele i święta: 7:30, 9:00, 10:30 (z udziałem dzieci), 12:30, 17:00

Dni powszednie: 7:30, 17:00

Parafia erygowana w 1668 r. Zachowały się ślady obecności człowieka na tych terenach z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Pierwszą wzmiankę o Nieporęcie znajdujemy w akcie erekcyjnym parafii wieliszewskiej datowanym na 1387 r. W 1484 r. miejscowość otrzymała prawa miejskie. Od XVI w. była własnością królewską. Król Zygmunt III Waza wzniósł tutaj drewnianą rezydencję na polowania, która spłonęła w czasie potopu szwedzkiego.

Kościół pochodzi z roku 1651, ufundował go Jan Kazimierz, zaś w 1696 r. Bp Andrzej Załuski konsekrował świątynię. Pierwotna bryła świątyni została częściowo zmieniona w XVIII w. przez dobudowanie przypór zabezpieczających pękające mury. Kościół ucierpiał w ostatnich miesiącach II wojny światowej: stracił dach, drzwi i okna, miał uszkodzone fragmenty murów i kompletnie zdewastowane wnętrze (takim ujrzeli go 19 stycznia 1945 roku wierni wysiedleni z całej parafii w dniu 9 września 1944 roku). Odbudowę kościoła zakończono dopiero w latach sześćdziesiątych. Później był odnawiany w 1979 r., 1994 r. oraz w latach 1999-2002. W 2002 r. wymieniono posadzkę na marmurową (poprzednią posadzkę ułożono w 1880 r.), a w 2005 r. przeprowadzono renowację ołtarzy. W 2010 r. wykonano elewację wraz z izolacją pionową i poziomą, natomiast w 2013 r. gruntownie odnowiono wnętrza kościoła.

Na placu przed kościołem jest figurka MB Pocieszycielki Strapionych wystawiona przez Jakuba Dębkowskiego w 1863 r. na pamiątkę Powstania Styczniowego. W murowanej dzwonnicy z XIX w., pełniącej jednocześnie funkcję bramy znajdują się dwa dzwony: jeden z 1739 r. (91 kg), drugi „Niepokalane Poczęcie NMP” (162 kg) ufundowany przez parafię w 1954 r.

Zachowały się jeszcze trzy nagrobki na cmentarzu przykościelnym z lat 1816 -1818: rodziny Omylińskich (1826 r.), Szymona Kowalskiego (1837 r.) i kolejny bardzo zniszczony z pierwszej połowy XIX w. Kościół wraz z drzewostanem wpisano do rejestru zabytków 12 kwietnia 1962 roku.