Msza Święta w intencji kapłanów obchodzących jubileusz 25-lecia święceń kapłańskich

Diecezja Warszawsko-Praska » Msza Święta w intencji kapłanów obchodzących jubileusz 25-lecia święceń kapłańskich

W Bazylice Archikatedralnej św. Jana w Warszawie modlili się kapłani z trzech diecezji metropolii warszawskiej, którzy w tym roku obchodzą 25-lecie święceń kapłańskich. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył metropolita warszawski – kard. Kazimierz Nycz, a homilię wygłosił biskup warszawsko-praski – Romuald Kamiński. Obecny był również biskup diecezji łowickiej – Andrzej Dziuba.

Na początku kard. Kazimierz Nycz witając zgromadzonych zwrócił uwagę na zmiany jakie przez ostatnie dwadzieścia pięć lat zaistniały w Kościele i świecie:

W trzech różnych katedrach święcili Was różni biskupi, bo była już diecezja podzielona, nie mniej wchodziliście w życie Kościoła, Polski, kapłaństwa w stopniu prezbiteratu, w czasie zupełnie innym – pełnym nadziei. Diecezje podzielone w całej Polsce na mniejsze, aby duszpasterstwo mogło być intensywniejsze, bardziej nastawione na ludzi, mniej anonimowe. Czas waszej formacji to było parę lat po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, katecheza wróciła do szkół. Mamy za co Panu Bogu dziękować, ale wiemy, że były także sprawy, problemy, które urosły do dużo większych, z którymi się borykamy dziś, dlatego z jednej strony dziękujmy, z drugiej Boga przepraszajmy za to wszystko, co było jakimś ludzkim zaniedbaniem z naszej strony i prośmy o Boże błogosławieństwo.

W homilii biskup Romuald Kamiński przywołał pojęcie wdzięczności, która powinna stale towarzyszyć na drodze realizacji powołania:

Jeśli idziemy właściwą drogą to za każdym odcinkiem czasu wdzięczność powinna się potęgować i ta dzisiaj powinna być jakościowo większa od tej sprzed 25 lat. Czasami mylimy dwa pojęcia – to co fizyczne na pewno w każdym następnym okresie jest słabsze, stąd możemy mówić, że jesteśmy zmęczeni, mamy takie prawo. Może czasami jesteśmy zniechęceni, ale nigdy o powołaniu nie powinno się mówić, że doznajemy „zawodowego wypalenia”. To jest zupełnie nie pasujące do rzeczywistości. Otrzymaliśmy taki dar, że on z każdym dniem powinien nam przynosić coraz to większą moc, żebyśmy mogli go odpowiednio spożytkować.

Biskup warszawsko-praski przypomniał, że gwarantem odważnego realizowania drogi powołania jest Bóg, który sam na nią posyła:

Pytamy się, jak św. Paweł to czynił, czy przez te 25 lat nie biegłem na próżno, czy wszystko to, co otrzymaliśmy do wypełnienia zdołaliśmy właściwie zagospodarować. Ciągle trzeba pamiętać, że nasza moc w tej pasterskiej posłudze nie jest z nas, ale z Boga, a to powinno od razu nas ustawiać we właściwej pozycji, że wszystko, co przychodzi nam czynić, nie powinno nas nigdy przerażać, nie tylko w powołaniu kapłańskim – na każdej drodze, ponieważ nie idziemy sami. Bóg nas posyła i On jest gwarantem, że jest przy nas.

Kapłani wyświęceni w roku 1997 przyjęli święcenia prezbiteratu z rąk biskupów diecezji, w których rozpoczęli posługę, zgodnie z nowym podziałem administracyjnym polskiego Kościoła, który dokonał się 25 marca 1992 r. na mocy bulli Jana Pawła II “Totus Tuus Poloniae Populus”.

Kapłani wyświęceni w diecezji warszawsko-praskiej 24 maja 1997 r. przez bpa Kazimierza Romaniuka: