Miescowość: Postoliska

Niedziele i święta: 7:30, 09:00, 10:30 (z udziałem dzieci poza wakacjami), 12:00, 17:00

Dni powszednie: 7:00 (w Adwencie), 17:00 (od kwietnia do października o 18:00), 18:00 (od listopada do marca o 17:00)

Codziennie 15 minut przed każdą Mszą Świętą, w niedzielę podczas każdej Mszy Świętej

Początki parafii nie są dokładnie znane, ponownej erekcji 8 czerwca 1540 roku dokonał biskup płocki, Jan Buczacki. Wtedy też wzniesiono kolejny drewniany kościół, fundacji Stanisława Dąbrówki kanonika wileńskiego i pułtuskiego oraz jego brata ciotecznego Andrzeja Postolskiego. Podczas potopu szwedzkiego kościół był na tyle zniszczony, że zabroniono odprawiania w nim nabożeństw. Po remoncie, konsekrował go na nowo, w marcu 1699 r., biskup płocki Andrzej Chryzostom Załuski. W 1850 r. kościół był w tak złym stanie, że władze nakazały go zamknąć, co zmobilizowało parafian do szybkiego remontu. Ostatecznie rozebrany w 1920 r. po zbudowaniu nowej świątyni.

W 1907 r. proboszczem został Ks. Wacław Koskowski. To on w 1908 roku przekonał parafian do budowy nowej świątyni. Projekt przygotował znany architekt Hugon Kudera. Niestety, władze carskie nie chciały wydać pozwolenia na budowę, uzyskano je dopiero w 1913 roku. Kościół postawiono z cegły własnej produkcji: we wsi Stryjki odkryto stosowną glinę, zbudowano cegielnię, w której od 1911 do 1917 roku wypalono ponad milion cegły zwykłej i modulowanej. Jest to jedna z większych budowli sakralnych tego okresu (50 m długości, 13 szerokości, 16 wysokości, wieża ma 64,2 m). Z całej okolicy zwożono taż kamienie, zrobiono z nich cokół, schody i osiem filarów do prezbiterium. 16 lipca 1913 roku Ks. Aleksander Kobyliński, dziekan radzymiński i kanonik warszawski, położył kamień węgielny.

Pracami kierował Michał Filipowicz z Międzyrzecza, a po jego śmierci Józef Block z Łukowa. Rok później wybuchła I wojna światowa, wielu murarzy powołano do wojska, lecz roboty trwały: więźbę dachową nad nawą główną zrobił parafianin, Jan Getka z Rysia. Dopiero w 1918 r. wykonano najtrudniejsze prace m.in. żebra nawy głównej. Rankiem 25 maja 1919 roku Ks. Wacław Koskowski rozpoczął poświęcenie nowego kościoła i odprawił pierwsze nabożeństwo, kazanie wygłosił Ks. Antoni Zieliński z Niegowa. Tego samego dnia, o godzinie 17.00 przybył Abp Aleksander Kakowski, ostatni prymas Królestwa Polskiego, odbył uroczysty ingres do świątyni. Następnego dnia Bp Stanisław Gall, sufragan warszawski i biskup polowy Wojska Polskiego, konsekrował kościół.

Ze względu na wojny wieżę ukończono dopiero w latach 1983-1985. Kościół był odnawiany w latach 1960-65 oraz w 1989 r. W czasie II wojny światowej Niemcy zorganizowali w kościele szpital, a na plebanii stacjonowało dowództwo, przed wycofaniem się przygotowali kościół do wysadzenia, ale dzięki staraniom Ks. Romana Bujalskiego i jego matki znającej język niemiecki udało się go uratować. Do dziś można oglądać zacementowane otwory, w których umieszczone były materiały wybuchowe. W roku 2012 p. Piotr Lewandowski ufundował nową figurę Matki Bożej naturalnej wielkości, z piaskowca, stojącą na placu przed kościołem.