Miescowość: Kuligów

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 13:00 (od czerwca do sierpnia)

Dni powszednie: 07:00 (wtorki, czwartki), 18:00 (poniedziałki, środy, piątki, soboty), 19:00 (poniedziałki, środy, piątki, soboty - od czerwca do sierpnia)

Parafię erygował bp Kazimierz Romaniuk 29 czerwca 2003 roku.

Kiedy w 1848 roku na Mazowszu panowała epidemia cholery, mieszkańcy postawili wzdłuż całej wsi 14 potężnych krzyży, by chroniły ich przed śmiercią. Wielopokoleniowy przekaz poświadcza, że gorliwe modlitwy przy krzyżach powstrzymały epidemię, a mieszkańcy jako jedyni na tym obszarze zostali ocaleni. Od tego momentu rozpoczął się pielęgnowany po dziś zwyczaj obchodzenia tych krzyży z modlitwą. Tradycji tej nie przerwała ani wojna, ani zakazy władz komunistycznych.

Wieś Kuligów należała początkowo do parafii Barcice, potem Popowo w diecezji płockiej, następnie do Dąbrówki, a w latach 1976-2003 – do parafii Załubice. W 1985 roku proboszczem w Załubicach został ks. kan. Ludwik Antolak, który zaproponował odprawianie Mszy świętych w Kuligowie w sezonie letnim. W 1986 roku na łące udostępnionej przez Remigiusza Kuligowskiego zbudowano małą kaplicę, w której w niedziele od czerwca do września odprawiano Msze święte. W 1993 roku do kaplicy przybył bp Kazimierz Romaniuk, a w 1994 roku odbyło się pierwsze bierzmowanie. W mieszkańcach rosło pragnienie własnej parafii.

W 1996 roku powstał Komitet Budowy Kościoła w Kuligowie. Działkę w centrum wsi ofiarowali: parafia Załubice Nowe (950 m), rodzina Czerwińskich (Zofia, Alina i Tadeusz; 319 m) i rodzina Mianowskich (Wacława i Władysław; 50 m). Plany przygotował arch. Tadeusz Stańczak.

W sierpniu 1998 roku poświęcono fundamenty świątyni i wmurowano akt erekcyjny, podpisany przez parafian i działkowiczów. Zimą Msze święte odprawiano w remizie strażackiej. Od maja do grudnia 1999 roku wznoszono mury świątyni, Msze święte były sprawowane w części gospodarczej. Tego roku parafian odwiedził bp Stanisław Kędziora, mieliśmy spotkania rekolekcyjne, Pasterkę, a nawet chrzest.

Pierwszą Mszę świętą w niewykończonym jeszcze kościele odprawił ks. Feliks Chudzik w Wielkanoc 2003 roku. Pierwszej uroczystości odpustowej 24 sierpnia 2003 roku przewodniczył ks. prał. Stefan Wysocki. Do tego czasu mieszkańcy ufundowali oświetlenie, krzyż procesyjny, baldachim, ambonę, chrzcielnicę, nagłośnienie, paschał, lichtarz, różaniec procesyjny, chorągiew.

W 2004 roku parafianie zakupili stacje Drogi Krzyżowej autorstwa Tomasz Milla, pomalowano ściany, dobudowano zadaszenie nad wejściem głównym oraz zamontowano zwieńczenie wieży. Wiosną 2005 roku położono terakotę i zamontowano nowe tabernakulum, w prezbiterium zawieszono obraz Oblicza Chrystusa. 21 sierpnia bp Stanisław Kędziora poświęcił nowe tabernakulum, obraz Matki Bożej Loretańskiej i kamień węgielny z fundamentów Domu Nazaretańskiego w Loreto, na Adwent ustawiono nowe ławki dębowe.

W 2006 roku zagospodarowano prezbiterium, kolejne ikony namalował Tomasz Mill, ustawiono nowy ołtarz i ambonę z trawertynu, miejsce przewodniczenia i ławki dla ministrantów. Rada parafialna zakupiła elektroniczne dzwony (z melodiami). Przed uroczystością odpustową w sierpniu 2007 roku zakupiono ostatnią ikonę, Chrystusa Miłosiernego, oraz konfesjonał na Adwent. We wrześniu 2009 roku ks. Robert Kalisiak rozpoczął zagospodarowywanie otoczenia kościoła: powstały chodniki z kostki brukowej, ogrodzenie chroniące teren przed zwierzętami gospodarskimi. Od 10 lat trwają starania o założenie cmentarza parafialnego.