Miescowość: Duczki

Niedziele i święta: 07:00, 08:30, 10:00, 12:00 (z udziałem dzieci), 18:00, 20:15

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Parafię erygował kard. Stefan Wyszyński 6 kwietnia 1980 roku. Utworzono ją z części trzech parafii: Świętej Trójcy w Kobyłce, św. Jana Chrzciciela i św. Wojciecha Biskupa Męczennika w Poświętnem oraz Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie.

W 1878 roku powstała wieś Zagościniec, jednym z jej właścicieli był Józef Łaszcz, który nabył 240 ha gruntów (w tym 100 ha lasu). Pod koniec XIX wieku wydzielono 95 działek po 0,6 ha i sprzedawano – już z domami w stylu nadświdrzańskim („świdermajer”) – urzędnikom rosyjskim, wojskowym, kupcom i przemysłowcom z Warszawy. Tramwaj konny łączył je ze stacją kolejową w Wołominie. Początki duszpasterstwa związane są z kaplicą w Zenonowie: w roku 1905 rosyjski pułkownik Krysztanowski postawił tu gipsową figurę Niepokalanej, a w 1938 roku ze składek mieszkańców i letników postawiono kapliczkę o wymiarach 3 × 4 m. Wiosną 1969 roku wierni wraz z ks. Grzegorzem Kalwarczykiem, ówczesnym wikariuszem parafii Świętej Trójcy w Kobyłce, w ciągu jednej nocy dwukrotnie powiększyli kaplicę – do powierzchni 3 × 8 m.

Jeszcze w 1941 roku pięciu gospodarzy z Duczek ofiarowało działki pod kościół, ich łączna powierzchnia wynosiła 1,5 ha.

W 1957 roku pojawiły się plany utworzenia parafii w Zagościńcu, lecz Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie zablokowało je skutecznie.

Od 1969 roku w kaplicy w Zenonowie odprawiały się Msze święte w niedziele i święta. W czerwcu 1973 roku władza metropolitalna mianowała ks. Zygmunta Krysztopę wikariuszem parafii Świętej Trójcy w Kobyłce, powierzając mu opiekę nad kaplicą w Zenonowie) i zadanie zorganizowania nowego ośrodka duszpasterskiego. Kaplicę ponownie w ciągu jednej nocy nielegalnie powiększono (6 × 10 m), ale Urząd Bezpieczeństwa zapieczętował ją i postawił wartownika. Sprawa rozwiązała się pozytywnie po kilku dniach: władze cywilne zgodziły się na ukończenie budowy.

Kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych poświęcił bp Władysław Miziołek 25 maja 1975 roku. Pierwszy plac pod budowę kościoła w Duczkach (6000 m) wraz ze zdewastowaną oficyną zakupił ks. Zygmunt Krysztopa na swoje nazwisko 23 października 1974 roku (Kościół katolicki do 1989 roku nie miał osobowości prawnej). Po remontach i rozbudowie odprawiono tu pierwszą Mszę świętą. Był 9 września 1975 roku. 31 grudnia 1975 roku erygowano samodzielny ośrodek duszpasterski.

10 grudnia 1976 roku uzyskano pozwolenie na budowę kościoła i plebanii. Projekt przygotowali Maciej i Ewa Krasińscy z Warszawy, a konstrukcję opracowali Franciszek Romańczuk i Jan Płóciennik; budową kierował inż. Tadeusz Jarząbek z Warszawy. Ks. Krysztopa dokupił jeszcze 2300 m² placu i 24 września 1978 roku zaprosił bp. Jerzego Modzelewskiego, aby go poświęcił. Prace ziemne rozpoczęły się latem 1979 roku. 24 sierpnia 1980 roku kard. Stefan Wyszyński pobłogosławił kamień węgielny pochodzący z Ziemi Świętej, a pięć lat później (9 września 1985 roku) kard. Józef Glemp poświęcił nowo wybudowany kościół i sale katechetyczne. Nieco wcześniej, 29 czerwca 1985 roku, bp Kazimierz Romaniuk poświęcił cztery nowe dzwony, które zawisły na frontonie kościoła; on też konsekrował świątynię 9 czerwca 2002 roku.