Dekanat: Rembertowski

Niedziele i święta: 7:00, 9:00, 10:30, 12:00, 18:00

Dni powszednie: 7:00, 8:00, 18:00

Spowiedź podczas Mszy Świętych

Parafię erygował Abp Stefan Wyszyński 1 stycznia 1950 roku z części parafii MB Królowej Polski w Warszawie-Aninie i Najczystszego Serca Maryi w Warszawie-Grochowie. Starania o utworzenie parafii rozpoczął Ks. Wacław Karłowicz w roku 1947. W następnym roku Biuro Odbudowy stolicy przydzieliło stosowny plac. Pierwszą drewnianą kaplicę (barak 22×8) poświęcił Abp Stefan Wyszyński 12 lutego 1950 roku. Drugą kaplicę murowaną, o wymiarach 30x14x6, bez pozwoleń, wznieśli przez 38 dni parafianie własnymi rękoma. Pierwszą Mszą Św. była Pasterka roku 1950. Kaplicę poświęcił 30 września 1951 roku Bp Wacław Majewski. Świątynia była tymczasowa i mała. Trudnego dzieła podjął się znany z dzieł budowlanych Ks. prał. Szczepan Stalpiński. Najpierw w latach 2000-2003 zbudował dom parafialny, gdzie mieściła się kaplica na czas budowy. Pozwolenie na budowę świątyni wydano 14 czerwca 2003 roku. Kamień węgielny poświęcił i wmurował Abp Sławoj Leszek Głódź 8 października 2006 roku. 30 marca 2007 roku, w piątek przed Niedzielą Palmową, na zakończenie drogi krzyżowej przyniesiono krzyż do nowego kościoła, a od niedzieli rozpoczęto sprawowanie Mszy Św.

Niedziele i święta: 7:00, 8:30, 9:30 (kaplica cmentarna), 10:00, 11:00, 11:30 (z udziałem dzieci poza wakacjami), 12:30 (kaplica cmentarna), 13:00, 18:30

Dni powszednie: 6:45 (poza Adwentem o 7:00), 7:00 (w Adwencie o 6:45), 8:00, 18:30

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 15 czerwca 1958 roku z części parafii MB Królowej Polski w Warszawie-Aninie i Św. Wacława w Warszawie-Gocławku. Początki osadnictwa na tym terenie związane są z cegielnią istniejącą od początku XIX w. na gruntach leśnych majątku Zastów, przy której powstała miejscowość Glinki. 18 lutego 1832 roku miała tu miejsce zaciekła bitwa wawerska. W okresie międzywojennym osada zmieniła charakter na letniskowy. Wtedy powstał kościół i klasztor Sióstr Felicjanek oraz Internat Stowarzyszenia Pomoc dla Sierot, którego kierownikiem był Janusz Korczak. Po wojnie zmieniono nazwę osiedla na Marysin Wawerski, w 1951 r. przyłączono te tereny do Warszawy. Kościół zbudowano według projektu Zygmunta Gawlika w latach 1926-1936, staraniem Sióstr Felicjanek, jako wotum wdzięczności za odzyskaną niepodległość. Kamień węgielny poświęcił i wmurował Kard. Aleksander Kakowski w asyście biskupów Stanisława Galla i Antoniego Szlagowskiego 24 kwietnia 1929 roku. Świątynia została zaprojektowana jako dwupoziomowa, jednonawowa, zbudowana na planie krzyża łacińskiego, w stylu art deco. Pierwszą Eucharystię odprawiono w niedzielę 21 lipca 1936 roku. W przeddzień, za zgodą Abp. Stanisława Galla, ówczesny kapelan Sióstr, Ks. Wojciech Kamiński, prywatnie poświecił świątynię. Na życzenie Kard. Kakowskiego, Eucharystię sprawowano dla okolicznej ludności. Podczas kampanii wrześniowej świątynia nie uległa większym zniszczeniom. Najtrudniejsze chwile przyszły podczas Powstania Warszawskiego i po jego zakończeniu. Niemcy ostrzeliwali kościół ciężkimi pociskami, które poważnie uszkodziły wieżę i całą świątynię. Największe spustoszenie spowodowały listopadowe bombardowania. Na życzenie władz zakonnych, celem ocalenia zakonnic i okolicznej ludności, 28 listopada 1944 roku saperzy polscy wysadzili wieżę, która spadając na lewą część kościoła poczyniła kolosalne straty. Zniszczeniu uległa zachodnia część przybudówki wieży. Na skutek bombardowań zniszczeniu uległ wschodni transept i dach kościoła. Zniszczenia były tak ogromne, że zastanawiano się nad budową świątyni od nowa, jednak Siostra Pia, ówczesna Matka Generalna, podjęła odważną decyzję o odbudowie świątyni. Od listopada 1944 do 1949 roku naprawiono uszkodzone mury, okna, posadzka i dach świątyni, skompletowano brakujące elementy wyposażenia, zawieszono stacje Drogi Krzyżowej autorstwa Ludwika Lisowskiego, krakowskiego malarza, ucznia Józefa Mehoffera. W listopadzie 1949 roku dokończono główny ołtarz, pracami artystycznymi kierował Br. Jan Kajzer SDB z Oświęcimia; pod jego kierownictwem wykonano ławki, dwa konfesjonały i ambonę. Dokończeniem prac było ustawienie w ołtarzu brakujących figur Św. Franciszka i Św. Feliksa. Zatem parafię erygowano przy kościele wzniesionym i odbudowanym przez Siostry Felicjanki. Pierwszym proboszczem został Ks. Wacław Kurkus, dotychczasowy rektor kościoła. Jego staraniem naprawiono dach kościoła, schody i centralne ogrzewanie świątyni. Za Ks. prał. Jerzego Dziurzyńskiego, w latach 1971-1974 odbudowano zachodnią przybudówkę wieży, która do chwili obecnej służy jako plebania. Odgruzowano dolny kościół i zaadaptowano na potrzeby katechetyczne i duszpasterskie. W latach 1981-1985 odbudowano wschodnią część transeptu, zniszczonego w czasie bombardowania w 1944 roku. W latach 1985-1991 zbudowano budynek gospodarczo-mieszkalny. W latach 2000-2003 odnowiono elewację świątyni. Staraniem Ks. Bernarda Czerwińskiego, w latach 2005-2006 wymieniono więźbę dachową, pokryto świątynię blachą miedzianą, zrekonstruowano sygnaturkę. W 2007 roku, dzięki inicjatywie Abp. Sławoja Leszka Głódzia, podjętej przez S. Magdalenę Trzcińską, przełożoną prowincjalną, Siostry Felicjanki przekazały parafii kościół wraz z terenem. W 2008 r. odbudowano wieżę kościoła, mierzy 83 m i jest drugim co do wysokości budynkiem sakralnym stolicy. Na wieży jest dzwonnica z 4 dzwonami: najstarszy i największy, ocalony z pożogi wojennej ma imiona Święty Józef Maria, waży 2 tony; następny o wadze 1 tony nosi imię Św. Feliks; trzeci waży pół tony i nosi imię Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego; ostatni waży 250 kg i ma imię Bł. M. Angela Truszkowska. Na sygnaturce jest zawieszony dzwon ważący niespełna 100 kg i nosi imię Św. Cyprian. W latach 2007-2011 wymieniono wszystkie okna w świątyni, odnowiono wnętrze, zbudowano i wyposażono zakrystię.

Niedziele i święta: 7:30, 9:00, 10:15, 11:30 (z udziałem dzieci), 13:00, 18:00

Dni powszednie: 6:30, 8:00, 18:00

Parafię erygował Kard. Aleksander Kakowski 1 stycznia 1928 roku z części parafii Okuniew. Pierwszym proboszczem był Ks. mjr Stanisław Małek, kapelan wojskowy. Miejscowość powstała pod koniec XIX w. jako osada wojskowa przy poligonie; w 1905 r. było tu 7 domów i 44 mieszkańców. Od 1924 r. Rembertów jest siedzibą gminy, była tu wtedy fabryka mebli, elektrownia i fabryka amunicji. W 1939 r. otrzymał prawa miejskie, a od 1957 r. leży w granicach Warszawy. Zanim przystąpiono do budowy kościoła-votum za „Cud nad Wisłą”, duszpasterstwo skupiało się kościele garnizonowym (magazyny wojskowe przerobione na początku XX w). Tymczasową kaplicę p.w. MB Zwycięskiej (tak zdecydowali hr. Emanuel Bułhak i mieszkańcy Rembertowa) zbudowano w roku 1932, poświęcił ją dziekan praski, Ks. Ignacy Kłopotowski. Stąd wyruszył w 1920 r. Ks. Ignacy Skorupka na czele batalionu młodzieży. Budowę kościoła według planów arch. Wiesława Kononowicza i Stanisława Mizerskiego rozpoczęto w lipcu 1939 roku, ale wojna przerwała prace, wznowiono je dopiero w 1946 r. Kamień węgielny poświęcił Kard. August Hlond 1 czerwca 1947 roku. W 1949 r. władze cywilne zamknęły kaplicę na poligonie i przerobiły ją na magazyn. Świątynia stanęła w stanie surowym w 1952 r. dzięki staraniom Ks. prał. Stanisława Skrzeszewskiego. 20 kwietnia 1952 roku Abp Stefan Wyszyński odprawił pierwszą Mszę Św., poświęcił mury i pierwszy dzwon, nadając mu imię „Stefan”. Wyposażenie wnętrza to zasługa Ks. prał. Józefa Urcusa. Konsekracji dokonał Bp Jerzy Modzelewski w 1978 r. W roku 1995 pod okiem Ks. prał. Edwarda Żmijewskiego ukończono wieżę i zamknięto całość projektu. Przed kościołem rozbudowano schody tak, by można było tu umieścić grobowiec poświęcony miejscom, osobom i dowódcom wojny roku 1920. W roku 2000 na placu kościelnym zbudowano kaplicę przedpogrzebową z zapleczem. Natomiast na placu przed kościołem w roku 1997, w 80- tą rocznicę objawień fatimskich, stanął pomnik sanktuariów maryjnych Europy.

Niedziele i święta: 8:00, 9:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 18:00

Dni powszednie: 7:30, 18:00

Niedziele i święta: 12:00-17:00, po Mszy wieczornej do 21:00 (pierwsze niedziele miesiąca)

Dni powszednie: 8:00-18:00 od poniedziałku do soboty, po Mszy wieczornej do 21:00 (pierwsze piątki miesiąca)

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 1 stycznia 1981 roku z części parafii MB Zwycięskiej w Warszawie-Rembertowie. Od 1922 r. Rembertów należał do parafii Świętej Trójcy w Ząbkach, a po 1928 r. do nowej parafii MB Zwycięskiej w Rembertowie. Jeden z jej proboszczów, Ks. Stanisław Skrzeszewski, myślał o stworzeniu nowego ośrodka na Starym Rembertowie, jednak władze ludowe wydały zakaz prowadzenia jakichkolwiek robót budowlanych na działce Ks. Ryszarda Łapińskiego. Dopiero w roku 1973, już schorowany i na emeryturze, Ks. Ryszard Łapiński, w wielkiej tajemnicy i za aprobatą Kard. Wyszyńskiego, rozpoczął budowę kaplicy na własnej ziemi (działkę przekazano notarialnie na parafię w 2001 r.). Początkowo był to duży garaż, rozbudowany (do 100 m) i podwyższony w ciągu trzech lat przy pomocy dwóch kuzynów emerytów. Pierwszą Mszę Św. odprawił w kaplicy Ks. Łapiński 15 sierpnia 1974 roku. Władze i milicja w dniu 8 września nakazały kaplicę rozebrać, przywieziono nawet ludzi do tego zadania. Miejscowi wierni gromadzili się bez przerwy w dzień i w noc przez dwa tygodnie, a Kard. Wyszyński wyjeżdżając do Rzymu zapowiedział, że jeśli kaplicę rozbiorą, to opowie o tym całemu światu. 20 grudnia 1974 roku Kard. Wyszyński ustanowił kaplicę publiczną i ustanowił odpusty w dni Św. Łucji i Św. Józefa. 17 stycznia 1975 roku powstał tu ośrodek duszpasterski. Przez kolejne lata dwukrotnie rozbudowano kaplicę, za co oczywiście władze nakładały kary pieniężne. 8 września 1979 roku Ks. Prymas poświęcił kaplicę i trzy dzwony. W roku 1986 nadeszło z dawna oczekiwane pozwolenie na budowę kościoła, wykopy rozpoczęły się 25 marca tego samego roku. 8 września 1987 roku Kard. Józef Glemp wmurował kamień węgielny pochodzący z Grobu Pańskiego i grobu Św. Łucji w Syrakuzach, poświęcony przez Jana Pawła II. Budowę w stanie surowym ukończono w 1991 r. Prace nad wyposażeniem trwały do 14 września 1993 roku, wtedy Bp Kazimierz Romaniuk konsekrował świątynię.

Niedziele i święta: 8:00, 9:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 18:00

Dni powszednie: 8:00 (oprócz poniedziałku, środy, piątku i soboty w wakacje), 16:00 (w środę w styczniu), 18:00 (w styczniu tylko w sobotę, w wakacje oprócz wtorku i czwartku)

Dni powszednie: 08: 00–18: 00

Parafię erygował Kard. Aleksander Kakowski 1 stycznia 1937 roku z części parafii Wiązowna, Okuniew i Zerzeń. Miejscowość założona w XIV w. jest jedną z najstarszych w okolicach Warszawy. W XIX w. władze carskie osiedlały tu osoby niepożądane w Warszawie. Ze względu na położenie przy trakcie brzeskim osada była często niszczona podczas walk. Pierwszy drewniany kościół spłonął podczas działań wojennych w 1944 roku. Drugi kościół, zbudowany w roku 1913, pierwotnie służył parafii Rokitno k. Błonia, a dzięki staraniom Ks. Stanisława Witkowskiego, w latach 1948-1950, był przewieziony w częściach i ustawiony na nowej posesji (ok. 500 m od poprzedniego spalonego, na ziemi kupionej od inż. Aleksandra Dreberta); pracami kierował arch. Stanisław Marzyński. Jest to budynek w stylu nawiązującym do budownictwa podhalańskiego, drewniany, kryty gontem i przyozdobiony dwiema wieżyczkami. Poświęcił go Abp Stefan Wyszyński 6 sierpnia 1950 roku. Przy kościele znajdują się kamienie dla uczczenia: żołnierzy WP, AK, WIN, NSZ, Szarych Szeregów, prof. Kazimierza Dąbrowskiego, założyciela ośrodka w Zagórzu. Jest kryta gontem dzwonnica i grota Matki Bożej zbudowana dla upamiętnienia ogłoszenia dogmatu o wniebowzięciu Maryi, a także Krzyż Misyjny. 25 września 2016 roku Abp Henryk Hoser konsekrował nowo powstały Kościół. Budowa kościoła trwała 6 lat.

Niedziele i święta: 8:00, 10:00, 11:30 (z udziałem dzieci poza wakacjami), 12:00 (w wakacje), 13:00 (poza wakacjami), 18:00 (poza wakacjami), 19:00 (w wakacje)

Dni powszednie: 6:45 (w adwencie), 7:00 (poza adwentem), 18:00

Każdego dnia (również w niedzielę) 20 minut przed każdą Mszą Świętą, w I piątek miesiąca w godz. 17.00-20.00

Dni powszednie: Wtorki - po Mszy wieczornej do godz. 19:30, I piątek miesiąca 18:40-20:00

14 czerwca 2002 roku Ordynariusz Diecezji Warszawsko-Praskiej, Ks. Bp Kazimierz Romaniuk, dokonał erygowania Ośrodka Duszpasterskiego Św. Hieronima i poświęcenia kaplicy, której budowę rozpoczęto 28 kwietnia 2002 roku. 18 września 2002 roku, J.E. Ks. Bp Kazimierz Romaniuk erygował parafię, której pierwszym proboszczem został mianowany z dniem 30 września 2002 roku Ks. Stanisław Popis.
Budowę nowego kościoła rozpoczęto 19 marca 2007 roku. Wmurowania kamienia węgielnego dokonał Ks. Bp Kazimierz Romaniuk, Biskup Senior Diecezji Warszawsko-Praskiej. Uroczyste przeniesienie Najświętszego Sakramentu z kaplicy do nowego kościoła wraz z poświęceniem kościoła do użytkowania dokonało się w dniu odpustu parafialnego 30 września 2014 z udziałem J.E. Ks. Biskupa Marka Solarczyka. Od tego momentu w kościele sprawuje się Służbę Bożą.
Cztery lata później, 17 czerwca 2018 roku świątynia została konsekrowana przez Biskupa Diecezjalnego J.E. Ks. Biskupa Romualda Kamińskiego.

Niedziele i święta: 7:00, 9:00, 10:30, 12:00, 18:00

Dni powszednie: 7:00, 18:00

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 16 lipca 1950 roku z części parafii MB Zwycięskiej w Warszawie-Rembertowie i Długiej Kościelnej. Nazwę osiedla wywodzi się od karczmy pod takim szyldem, która stała w tej okolicy. W 20-leciu międzywojennym Wesoła była terenem wypoczynkowym, który stawał się sypialnią dla stolicy. Prawami miejskimi cieszy się od roku 1969. Odległości do kościoła były duże: Kamionek, Długa Kościelna czy Rembertów. Właściciel dóbr Woli Grzybowskiej, hr. Emanuel Bułhak, i mieszkańcy osiedla zdecydowali o budowie świątyni, którą zaplanowano na Górze Milowej, dużym wzniesieniu podarowanym przez Emanuela Bułhaka. Powstał Komitet Budowy Świątyni i w roku 1935 rozpoczęto budowę. Wraz z zaangażowaniem społecznym włączyły się finanse p. Bułhaka. On także przywiózł szkic rzymskiego kościoła zaprojektowanego przez Luigiego Malgheriniego, na którym podobno oparte są plany świątyni w Wesołej. Kościół stanął w stanie surowym w 1939 r., ale czekał na kapłana do 1950 r. Pierwszą Mszę Św. w kościele odprawiono 24 maja 1942 roku. Ołtarz poświęcił Ks. Zdzisław Waś, proboszcz parafii MB Zwycięskiej z Rembertowa, a nabożeństwa odprawił Ks. Andrzej Tacikowski, wikariusz. Pierwszym proboszczem, który służył 22 lata, był Ks. Antoni Rutkowski. Obok kościoła stoi kaplica z polichromią prof. Jerzego Nowosielskiego i duży Dom Rekolekcyjny. Ostatnio został powołany do życia Dom Pomocy Społecznej „Gniazdo Rodzinne”, który służy starszym osobom. Do współpracy duszpasterskiej włączają się wolontariusze z różnych grup i wspólnot religijnych.

Niedziele i święta: 8:00, 9:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 13:30, 18:00

Dni powszednie: 7:00 (poza Adwentem o 8:00), 7:30, 8:00 (w Adwencie o 7:00), 18:00

Niedziele i święta: 13: 30–17: 30

Dni powszednie: 7: 30–17: 30

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 28 lutego 1988 roku z części parafii MB Zwycięskiej w Rembertowie i Opatrzności Bożej w Wesołej. Ośrodek duszpasterski istniał tu jednak już dawniej, bo 2 maja 1985 r. Kuria Metropolitalna Warszawska udzieliła zezwolenia na odprawianie Mszy św. polowej na czas budowy kościoła. Budową zajmował się Ks. Edward Wachowicz. Pozwolenie na stałe przechowywanie Najświętszego Sakramentu w kaplicy utworzonej w budującym się domu parafialnym zostało udzielone 9 kwietnia 1986 r.

Kościół zaprojektował arch. dr Janusz Stępkowski, a konstrukcję obliczał inż. Janusz Zdrojewski. Fundamenty pod kościół zaczęto zakładać w kwietniu 1987 r. Kamień węgielny, wzięty z kościoła Sióstr Albertynek w Krakowie, poświęcony przez Ojca Św. Jana Pawła II w czasie jego drugiej pielgrzymki do Polski, wmurował Kard. Józef Glemp 23 października 1990 roku. Natomiast 14 września 1999 roku Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił krzyż, który następnie zamontowano na wierzchołku ściany frontowej. 7 października 2005 roku Abp Sławoj Leszek Głódź poświęcił dzwony.