Dekanat: Radzymiński

Niedziele i święta: 07:00, 09:00, 10:30 (z udziałem dzieci), 12:00, 17:00

Dni powszednie: 07:00, 17:00

Parafię erygował w roku 1442 biskup płocki książę Kazimierz, brat księcia Bolesława IV, przez wydzielenie z parafii Klembów. Pierwsze wzmianki o osadnictwie na tych terenach pochodzą z przełomu XII i XIII wieku.

Fundatorami pierwszego kościoła drewnianego byli Jan Słąka (podkomorzy łomżyński) i Jakub Saczko oraz Mikołaj i Filip (dziedzice Dąbrówki, Laskowa i Chajęt). Został on zniszczony wraz z całą miejscowością podczas wojen szwedzkich. Nowy kościół drewniany ufundował w 1737 roku wojewoda pomorski, podkomorzy ciechanowski, dziedzic Dąbrówki i Małopola Jakub Narzymski. Świątynię konsekrował sufragan płocki Marcin Załuski w 1745 roku. Została ona niemal doszczętnie spalona podczas insurekcji kościuszkowskiej.

Obecny kościół murowany, według projektu arch. Zygmunta Twarowskiego z 1875 roku, zbudowano staraniem ks. Bartłomieja Pawalskiego w latach 1881-1883 z ofiar parafian, konsekrował go abp Wincenty Chościak Popiel 22 sierpnia 1903 roku. W sierpniu 1944 roku wskutek działań wojennych kościół uległ częściowemu zniszczeniu. W latach 1945-1955 odrestaurował go ks. Józef Tomaszczyk. Budowę wieży zakończono w latach 1968-1972 dzięki staraniom ks. Franciszka Góździa. Wiszą na niej dwa dzwony: „Święty Jan” (800 kg) i „Święty Antoni” (350 kg), poświęcił je bp Wacław Majewski 14 października 1956 roku.

Niedziele i święta: 09:00, 11:30, 16:00

Dni powszednie: 17:00

Parafię erygował kard. Józef Glemp 15 maja 1988 roku z części parafii Dąbrówka i Radzymin. Początki duszpasterstwa sięgają roku 1983 i związane są z ks. Józefem Sobierajem. Pierwszą, tymczasową kaplicę zbudowano w 1984 roku.

Samodzielny ośrodek duszpasterski ustanowiono 1 lipca 1984 roku. Kościół zbudowano w latach 1986-1991 staraniem ks. Józefa Sobieraja, z ofiar wiernych, według planów mgr. inż. Józefa Krakowskiego, przy udziale konstruktora mgr. inż. Piotra Pachowskiego, wykonawcą był Eugeniusz Kaczmarczyk.

Kamień węgielny poświęcił Jan Paweł II w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie w 1987 roku, wmurował go bp Kazimierz Romaniuk 11 czerwca 1988 roku. Pierwszą Mszę świętą w nowym kościele odprawił ks. Józef Sobieraj 24 grudnia 1989 roku. Wcześniej Msze były sprawowane w domach ludzi chorych, w remizie strażackiej, na placu kościelnym, a następnie w wybudowanej przez mieszkańców kaplicy.

Mury kościoła poświęcił bp Kazimierz Romaniuk 23 sierpnia 1992 roku. O wyposażenie i umeblowanie kościoła zadbał ówczesny proboszcz, ks. Andrzej Rusinowski.

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 13:00 (od czerwca do sierpnia)

Dni powszednie: 07:00 (wtorki, czwartki), 18:00 (poniedziałki, środy, piątki, soboty), 19:00 (poniedziałki, środy, piątki, soboty - od czerwca do sierpnia)

Parafię erygował bp Kazimierz Romaniuk 29 czerwca 2003 roku.

Kiedy w 1848 roku na Mazowszu panowała epidemia cholery, mieszkańcy postawili wzdłuż całej wsi 14 potężnych krzyży, by chroniły ich przed śmiercią. Wielopokoleniowy przekaz poświadcza, że gorliwe modlitwy przy krzyżach powstrzymały epidemię, a mieszkańcy jako jedyni na tym obszarze zostali ocaleni. Od tego momentu rozpoczął się pielęgnowany po dziś zwyczaj obchodzenia tych krzyży z modlitwą. Tradycji tej nie przerwała ani wojna, ani zakazy władz komunistycznych.

Wieś Kuligów należała początkowo do parafii Barcice, potem Popowo w diecezji płockiej, następnie do Dąbrówki, a w latach 1976-2003 – do parafii Załubice. W 1985 roku proboszczem w Załubicach został ks. kan. Ludwik Antolak, który zaproponował odprawianie Mszy świętych w Kuligowie w sezonie letnim. W 1986 roku na łące udostępnionej przez Remigiusza Kuligowskiego zbudowano małą kaplicę, w której w niedziele od czerwca do września odprawiano Msze święte. W 1993 roku do kaplicy przybył bp Kazimierz Romaniuk, a w 1994 roku odbyło się pierwsze bierzmowanie. W mieszkańcach rosło pragnienie własnej parafii.

W 1996 roku powstał Komitet Budowy Kościoła w Kuligowie. Działkę w centrum wsi ofiarowali: parafia Załubice Nowe (950 m), rodzina Czerwińskich (Zofia, Alina i Tadeusz; 319 m) i rodzina Mianowskich (Wacława i Władysław; 50 m). Plany przygotował arch. Tadeusz Stańczak.

W sierpniu 1998 roku poświęcono fundamenty świątyni i wmurowano akt erekcyjny, podpisany przez parafian i działkowiczów. Zimą Msze święte odprawiano w remizie strażackiej. Od maja do grudnia 1999 roku wznoszono mury świątyni, Msze święte były sprawowane w części gospodarczej. Tego roku parafian odwiedził bp Stanisław Kędziora, mieliśmy spotkania rekolekcyjne, Pasterkę, a nawet chrzest.

Pierwszą Mszę świętą w niewykończonym jeszcze kościele odprawił ks. Feliks Chudzik w Wielkanoc 2003 roku. Pierwszej uroczystości odpustowej 24 sierpnia 2003 roku przewodniczył ks. prał. Stefan Wysocki. Do tego czasu mieszkańcy ufundowali oświetlenie, krzyż procesyjny, baldachim, ambonę, chrzcielnicę, nagłośnienie, paschał, lichtarz, różaniec procesyjny, chorągiew.

W 2004 roku parafianie zakupili stacje Drogi Krzyżowej autorstwa Tomasz Milla, pomalowano ściany, dobudowano zadaszenie nad wejściem głównym oraz zamontowano zwieńczenie wieży. Wiosną 2005 roku położono terakotę i zamontowano nowe tabernakulum, w prezbiterium zawieszono obraz Oblicza Chrystusa. 21 sierpnia bp Stanisław Kędziora poświęcił nowe tabernakulum, obraz Matki Bożej Loretańskiej i kamień węgielny z fundamentów Domu Nazaretańskiego w Loreto, na Adwent ustawiono nowe ławki dębowe.

W 2006 roku zagospodarowano prezbiterium, kolejne ikony namalował Tomasz Mill, ustawiono nowy ołtarz i ambonę z trawertynu, miejsce przewodniczenia i ławki dla ministrantów. Rada parafialna zakupiła elektroniczne dzwony (z melodiami). Przed uroczystością odpustową w sierpniu 2007 roku zakupiono ostatnią ikonę, Chrystusa Miłosiernego, oraz konfesjonał na Adwent. We wrześniu 2009 roku ks. Robert Kalisiak rozpoczął zagospodarowywanie otoczenia kościoła: powstały chodniki z kostki brukowej, ogrodzenie chroniące teren przed zwierzętami gospodarskimi. Od 10 lat trwają starania o założenie cmentarza parafialnego.

Niedziele i święta: 09:00, 10:30, 12:00

Dni powszednie: 08:00 (w środę), 18:00 (poza środą)

Parafię erygował kard. Józef Glemp 1 września 1986 roku z części parafii Niegów. Początki duszpasterstwa związane są z osobą ks. Witolda Świebody, mianowanego 16 lutego 1984 roku wikariuszem parafii Niegów z zadaniem zorganizowania nowego ośrodka w Lucynowie. 26 marca 1981 roku uzyskano zezwolenie na budowę kaplicy w Lucynowie, a we wrześniu 1983 roku zakupiono plac, na który przewieziono niewielką ilość materiałów budowlanych pozostałych po remoncie kościoła w Niegowie.

Ze względu na sytuację polityczno-gospodarczą początki budowy były trudne. Najpierw zbudowano murowaną kaplicę, w której sprawowano kult aż do 2000 roku. Obecnie zwie się ona kaplicą Miłosierdzia Bożego i jest miejscem spotkań grup parafialnych, w jej dawnej zakrystii zaś mieści się kancelaria parafialna (czynna w soboty w godz. 10.00-11.00).

Już 1 września 1984 roku ośrodek został przekształcony w prawie-parafię. Kościół, według projektu arch. Feliksa Dzierżanowskiego z Warszawy, wybudowano w latach 1992-2000. Kamień węgielny poświęcił i wmurował bp Kazimierz Romaniuk 4 maja 1992 roku, on także konsekrował świątynię 8 października 2000 roku jako wotum Roku Jubileuszowego.

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 16:00 (od listopada do marca), 18:00 (od kwietnia do października)

Dni powszednie: 07:00 (w czwartki poza majem, czerwcem i paźdiernikiem), 16:00 (poza czwartkiem w okresie od listopada do marca)

Parafię została erygowana przez biskupa Kazimierza Romaniuka 29 czerwca 2003 roku. Została wydzielona z parafii p.w. Św. Trójcy w Niegowie. W momencie erygowania parafii istniała już kaplica, która była kaplicą dojazdową obsługiwaną w niedziele i święta przez duszpasterzy z Niegowa. Jeden z mieszkańców Mostówki wraz z rodziną przekazali teren, na którym powstała wspomniana kaplica. Obecnie kaplica służy jako kościół parafialny.

Niedziele i święta: 07:00, 09:00, 11:30, 18:00

Dni powszednie: 07:00, 17:00, 18:00

Parafię erygował biskup płocki Ścibor z Gościeńczyc 3 lutego 1468 roku, wydzielając ją z parafii Wyszków. Powierzył ją pod opiekę Patronów: Trójcy Świętej, Bożego Ciała, Św. Jana i Św. Anny. Fundatorami kościoła byli dziedzice Niegowa: Ks. Mikołaj Trycz i brat jego Adam z Pieczysk, którzy 1 sierpnia 1465 roku uczynili zapis gruntów na budowę i uposażenie kościoła. Przez pewien czas parafia należała do diecezji lubelskiej.

Pierwsze drewniane kościoły były niszczone przez pożary w 1690 r. i 1856 r. W 1780 r. kosztem kolejnego dziedzica, podkomorzego Stanisława Narzymskiego, gruntownie wyremontowano kościół po pożarze. Drugi raz ogień zniszczył kościół 11 marca 1856 roku. Obecna świątynia została zbudowana staraniem Ks. Floriana Gieczyńskiego. Kamień węgielny położono 4 maja 1859 roku, a 4 grudnia 1862 roku Ks. Proboszcz poświęcił nowy kościół. W latach 1907-1913, kiedy proboszczem był Ks. Jerzy Kiełduszyc, ułożono posadzkę terakotową, zakupiono stacje Drogi Krzyżowej oraz ufundowano obraz Matki Bożej Częstochowskiej do głównego ołtarza.

W 1858 r. wybudowano murowaną dzwonnicę której fundatorem był ówczesny dziedzic Wólki Słopskiej – Józef Zieliński. Wiszą w niej dzwony o imionach Józef i Florian, poświęcone w 1955 r. Wokół kościoła znajdował się cmentarz. Kościół konsekrował 26 maja 1968 roku Kard. Stefan Wyszyński. W lipcu 1975 r. huragan naruszył konstrukcję kościoła i zniszczył dach, naprawą zajęli się proboszczowie: Stanisław Lis i Franciszek Broma pod nadzorem arch. Janusza Zdrojewskiego. Wiosną 1999 r. wybuchu gazu naruszył konstrukcję świątyni i zniszczył jeden z zabytkowych witraży.

W latach 2011-2012, staraniem Kurii Warszawsko-Praskiej, przeprowadzono generalny remont świątyni ze środków za teren kościelny zajęty pod wiadukt trasy E-8. Dwaj proboszczowie Niegowa: Ks. Florian Gieczyński (dyrygent jasnogórskiej kapeli klasztornej, +1866 r.) i Ks. Henryk Nowacki (+1968 r.) byli wybitnymi muzykami, komponowali pieśni i muzykę liturgiczną. Pamięć o nich przywołują pamiątkowe tablice i płyty CD z ich muzyką. Z czasem z rozległej parafii powstały nowe: Kiciny (1957 r.), Lucynów (1984 r.) i Mostówka (2003 r.).

Niedziele i święta: 08:00, 10:00, 12:00, 17:00 (w wakacje)

Dni powszednie: 17:00 (w wakacje o 18:00), 18:00 (poza wakacjami o 17:00)

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 1 września 1976 roku z części parafii Radzymin i Dąbrówka. Początki duszpasterstwa związane są z osobą Ks. Stanisława Laskowskiego, ówczesnego wikariusza parafii Radzymin, który od 1969 r. odprawiał Mszę Św. w niedziele i święta, najpierw w prywatnym mieszkaniu (p. Jerzego Wrony), a potem w dawnej pieczarkarni u p. Kurków.

Tymczasową kaplicę postawiono w 1970 r. na miejscu, gdzie od lat czterdziestych XX w. stała kapliczka ku czci Matki Bożej, votum za powrót synów z wojny. Z czasem kaplica stała się prezbiterium kościoła. Od 1 września 1971 roku jest przechowywany Najświętszy Sakrament, a 1 stycznia 1972 roku ustanowiono ośrodek duszpasterski.

Budowę kościoła według projektu arch. Arkadiusza Ławrowa rozpoczął Ks. Stanisław Laskowski 22 maja 1972 roku. Kard. Stefan Wyszyński uroczyście poświęcił świątynię 1 maja 1974 roku. W latach 1993-1994, dzięki staraniom Ks. Ludwika Antolaka, świątynię powiększono o 150 m². W 2003 r. odłączono od parafii wioskę Kuligów, która stała się samodzielną parafią.

Niedziele i święta: 06:30 (kaplica w DPS), 07:00, 08:30, 10:00, 10:15 (kaplica w Rejentówce), 11:30 (z udziałem dzieci), 12:30, 18:00, 19:30

Dni powszednie: 06:30, 07:00 (poza wakacjami), 08:00, 18:00

Parafię erygował Kazimierz, biskup płocki i książę mazowiecki, brat księcia Konrada, dnia 5 lutego 1473 (na dwa lata przed założeniem miasta) na skutek starań właściciela, Jana z Radzymina, kucharza księcia Konrada. Powstała z części parafii Klembów. Pierwszy kościół zbudowano z drewna. W latach 1773-1780 ówczesna właścicielka Radzymina i sąsiednich folwarków, Księżna Eleonora Czartoryska z d. Waldstein, hrabianka austriacka, małżonka księcia Michała, wielkiego kanclerza Księstwa Litewskiego, wzniosła jednonawowy kościół murowany. Stylowa dzwonnica obok kościoła istniała już wcześniej. Projektantem dzwonnicy i kościoła jest Jan Chrystian Kamsetzer. Konsekrowali go w 1781 biskup płocki, książę Michał Poniatowski, wraz z Bp. Adamem Naruszewiczem. Proboszczami w owych czasach byli znani z prac literackich: Ks. Ignacy Nagurczewski i pijar Ks. Kazimierz Narbutt. Ks. Teofil Kozłowski w latach 1897-1919 dobudował dwie nawy boczne. W dniach 12-16 sierpnia 1920 na terenie miasta rozegrała się część osiemnastej co do ważności bitwy świata „Cudu nad Wisłą”: bohaterski żołnierz polski powstrzymał i odparł przeważające siły bolszewików w pochodzie na Warszawę i Europę. Miasto przechodziło z rąk do rąk, wskutek czego uległo rozległym zniszczeniom. Po stronie polskiej poległo 310 żołnierzy, a ponad 1000 uznano za zaginionych, na rynku miasta gen. Haller odznaczał najwaleczniejszych Krzyżami Kawalerskimi Virtuti Militari. W czasie II wojny światowej część kościoła wraz z wieżami została wysadzona przez cofające się wojska niemieckie. Odbudową zajmował się Ks. Kościakiewicz, a wspomagał go wikariusz, Ks. Henryk Żochowski. W latach 1976-1977 Ks. prał. Stanisław Lis zmienił konstrukcję dachu z drewnianej na stalową i pokrył całość blachą miedzianą. Dnia 25 marca 1992 kościół parafialny wyniesiono do godności kolegiaty i erygowano kapitułę. Dnia 13 czerwca 1999 miało miejsce wydarzenie szczególne: do Radzymina przybył papież Jan Paweł II i modlił się na grobach bohaterów z 1920 roku.

Niedziele i święta: 07:00, 09:00, 11:00 (z udziałem dzieci), 13:00, 19:00 (z udziałem młodzieży)

Dni powszednie: 07:00, 17:00, 18:30

Parafię erygował Abp Henryk Hoser SAC dnia 1 maja 2011 r. jako wotum dziękczynne za życie i pontyfikat Jana Pawła II, a zarazem dedykowanym Jego Osobie sanktuarium. Nowa parafia została wydzielona z części parafii Przemienienia Pańskiego w Radzyminie. Ziemię pod budowę kościoła w marcu 2007 roku, zakupił ks. Dziekan Stanisław Kuć. Wkrótce Abp Leszek Sławoj Głodź poświęcił krzyż na placu przeznaczonym pod budowę kościoła. Pierwszym organizatorem działań duszpasterskich był ks. Sławomir Wielgolewski, który odprawiał Msze Święte przy wmurowanym na placu krzyżu. Ks. Wielgolewski rozpoczął starania o projekty kościoła i domu parafialnego. W lipcu 2008 roku, dekretem Abp Henryk Hoser SAC, do budowy kościoła, delegował Ks. Krzysztofa Ziółkowskiego. Od sierpnia 2008 Msze Święte zaczęto odprawiać w tymczasowej blaszanej kaplicy, podarowanej przez Ks. Cezarego Krawczyńskiego – proboszcza parafii bł. Ignacego Kłopotowskiego w Otwocku. W lipcu 2009 r. uzyskano pozwolenie na budowę kościoła i domu parafialnego. W sierpniu rozpoczęto wznoszenie fundamentów. Dnia 13 czerwca 2010 r., w 11 rocznicę wizyty Ojca Świętego w Radzyminie, Abp Henryk Hoser SAC wmurował kamień węgielny pochodzący z Góry Synaj i marmurową tablicę pobłogosławioną przez papieża Jana Pawła II. W 30. rocznicę zamachu na Ojca Św., 13 maja 2011 r. przez Ordynariusza Diecezji, została poświęcona kaplica z figurą MB Fatimskiej, przywiezioną z sanktuarium Fatimskiego. Poprzez te wydarzenia włączyliśmy się w Wielką Nowennę Fatimską. 9 września 2011 r. Watykańska Fundacja Jana Pawła II w Rzymie oraz Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu w Rzymie, przekazały parafii dary, które Jego Świątobliwość Jan Paweł II otrzymał od pielgrzymów w różnych częściach świata, stanowią one pamiątkę pontyfikatu i są świadectwem miłości i czci do Ojca Świętego. Została zorganizowana stała wystawa przy parafii, dzięki której pamięć o św. Janie Pawle II będzie podtrzymywana w środowisku parafii i miasta oraz przybywających do Radzymina pielgrzymów i gości. 19 października 2011 r, sprowadzono relikwie krwi, tak aby każdy nawiedzający sanktuarium mógł wypraszać łaski za wstawiennictwem św. Jana Pawła II. Od marca 2012 r., w parafii peregrynowały relikwie św. Papieża w czasie od beatyfikacji do kanonizacji.

W tym samym roku 2012 Parafia włączyła się w Wielką Nowennę Fatimską. Poza kalendarium parafialnym Nowenny każdego 22 sierpnia dokonywało się ogólnodiecezjalne zawierzenie poszczególnych stanów i dzieł w Diecezji. Darczyńcy związani z budową świątyni a następnie parafianie podjęli inicjatywę, by ukoronować znajdującą się w Parafii Figurę Matki Bożej Fatimskiej. Kruszec na koronę pochodził z indywidualnych ofiar wotywnych. Po wykonaniu korony, podczas wizyty Ojca Świętego Franciszka na Jasnej Górze w ramach Światowego Dnia Młodzieży – Kraków 2016, 28 lipca 2016 roku została ona pobłogosławiona przez Ojca Świętego. 22 sierpnia 2017 roku arcybiskup Henryk Hoser SAC nałożył koronę na Figurę Matki Bożej Fatimskiej; jednocześnie odbyło się zawierzenie całej Diecezji Niepokalanemu Sercu Maryi.

Niedziele i święta: 09:00, 11:00, 18:00 (od kwietnia do września)

Dni powszednie: 07:00 (w Adwencie w środy i soboty), 18:00 (od kwietnia do września)

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 25 grudnia 1993 roku z części parafii Klembów i Radzymin. Wieś jest wzmiankowana w XVI w. O jej dawnej świetności świadczy barokowy pałac z XVII w. odbudowany po zniszczeniach II wojny światowej.

Początki duszpasterstwa związane są z osobą Ks. Józefa Góreckiego, ówczesnego proboszcza parafii Klembów, który we wrześniu 1987 roku rozpoczął starania o lokalizację kościoła. Początkowo władze były przeciwne, gdyż na terenach Woli Rasztowskiej nie przewidywano żadnej zabudowy ze względu na plany rozbudowy Radiowego Centrum Nadawczego, emitującego programy Polskiego Radia (pole elektromagnetyczne) i zagłuszającego sygnał Radia Wolna Europa. Od tego czasu w każdą niedzielę sprawowano Eucharystię w wiejskiej świetlicy.

We wrześniu 1988 r. odprawiono pierwszą Mszę Św. na placu ofiarowanym przez Marię i Mariana Myśliwców, a poświecił go Ks. prał. Jan Sikora w dniu 1 kwietnia 1989 roku. Kościół według projektu dr inż. Janusza Stępkowskiego i konstrukcji mgr Janusza Zdrojewskiego wznieśli własnymi rękami miejscowi wierni. Kamień węgielny poświęcił i wmurował Bp Kazimierz Romaniuk 29 czerwca 1989 roku. Z dniem 19 sierpnia 1991 roku ustanowiono tu samodzielny ośrodek duszpasterski, a do pracy przyszedł Ks. Wojciech Zdun. Pierwszą Mszą Św. w murach nowej świątyni była Pasterka w 1991 r. Świątynię konsekrował Bp Kazimierz Romaniuk 29 czerwca 1996 roku, wtedy też przeniesiono parafię z dekanatu wołomińskiego do radzymińskiego.

Niedziele i święta: 9:00, 11:00, 16:00 (od 1 listopada do 31 marca), 9:00, 11:00, 18:00 (od 1 kwietnia do 30 czerwca), 9:00, 11:00, 19:00 (lipiec-sierpień), 9:00, 11:00, 18:00 (od 1 września do 31 października)

Dni powszednie: 8:30 (pn i sb od 1 listopada do 31 marca), 16:00 (wt-pt od 1 listopada do 31 marca), 8:30 (pn i sb od 1 kwietnia do 30 czerwca), 15:00 (wt-pt od 1 kwietnia do 30 czerwca), 8:30 (pn i sb lipiec sierpień), 19:00 (wt-pt lipiec sierpień), 8:30 (pn i sb od 1 września do 31 października), 18:00 (wt-pt od 1 września do 31 października)

Przed każdą Mszą Świętą oraz w razie potrzeby w innym terminie po uprzednim umówieniu. W I piątki miesiąca - pół godziny przed każdą Mszą Świętą

Dni powszednie: I czwartek miesiąca - pół godz. przed Mszą Świętą, I piątek miesiąca - pół godz. przed Mszą Świętą, I sobota miesiąca - po Mszy Świętej

Rybienko Leśne należało do dóbr Państwa Skarżyńskich mieszkających w Rybienku Starym, należącym do par. Św. Idziego w Wyszkowie. Ok. 1926 r., z ich inicjatywy, powstaje letnisko – Rybienko Leśne. Skarżyńscy rozparcelowali lasy na działki budowlane. Zaczynają powstawać domy letniskowe dla mieszkańców okolic Wyszkowa i Warszawy. Ci sami Skarżyńscy ofiarowali place pod planowaną budowę kaplicy i szkoły. Powstało Towarzystwo Przyjaciół Rybienka Leśnego. Z ich inicjatywy, pod nadzorem architekta Teodora Bursche (protestant, brat biskupa protestanckiego) zaprojektowano kaplicę w stylu zakopiańskim (budowę prowadzono ze składek wczasowiczów). Częściowo wybudowaną kaplicę, p. w. M. B. Królowej Polski, poświęcono 3 maja 1938 r. W czasie wojny i zaraz po niej rozpoczęło się systematyczne duszpasterstwo na tym terenie (obsługują księża z Wyszkowa z parafii św. Idziego). Samodzielny ośrodek duszpasterski w Rybienku Leśnym powstał 3 maja 1965 roku. Ówczesne władze przez 9 lat nie wyrażały zgody na obsadzenie tu proboszcza. Dopiero 1 sierpnia 1975 r. formalnie powstaje parafia p. w. M. B. Królowej Polski, erygowana przez ordynariusza płockiego Bpa Bogdana Sikorskiego. W latach 1975-1978 dobudowano, według projektu architekta Arkadiusza Ławrowa, murowana wieżę – dzwonnicę, w której umieszczono trzy dzwony; przy okazji powiększyła się powierzchnia kościoła i podwyższono fronton. Kościół konsekrowano 14 listopada 1981 r. Ok. 500m. od kościoła, idąc w stronę Bugu, znajduje się pomnik ku czci pomordowanych jeńców polskich, zamęczonych i zamordowanych przez „czerezwyczajkę” bolszewicką w sierpniu 1920 r. W dniu 25 marca 1992 r., po nowym podziale administracyjnym, parafia przeszła z Diecezji Płockiej do Warszawsko-Praskiej. Okolice tutejsze są ładne ze względu na otaczające lasy, rzekę Bug oraz historyczne wydarzenia.