Dekanat: Bródnowski

Niedziele i święta: 8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 16:00 (poza wakacjami), 18:00, 19:30 (w wakacje)

Dni powszednie: 7:00, 18:00

Parafię erygował Abp Sławoj Leszek Głódź 29 czerwca 2005 roku. Z ofiar złożonych przez parafian wybudowano kaplicę tymczasową oraz dom jednorodzinny pełniący funkcję domu parafialnego. W sierpniu 2009 r. Abp Henryk Hoser SAC przekazał parafię pod duszpasterską opiekę Zgromadzenia Męki Jezusa Chrystusa (Pasjonistów). 21 września 2012 roku Abp Henryk Hoser SAC poświęcił plac pod budowę świątyni. 20 września 2014 r. przez Abp Henryka Hosera SAC został poświęcony kamień węgielny i nadany tytuł nowej świątyni św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej i Młodych Świętych. W 2015 r. zostały wzniesione mury kościoła i trwają przygotowania do położenia dachu.

Niedziele i święta: 7:00, 9:00, 10:30, 12:00 (z udziałem dzieci), 13:30 (poza wakacjami), 14:30, 19:00 (w wakacje o 20:00), 20:00 (poza wakacjami o 19:00)

Dni powszednie: 6:30, 7:00, 8:00, 15:00 (w I piątek miesiąca), 18:30

Niedziele i święta: 14: 30-19: 00

Dni powszednie: 7: 00-20: 00

Parafię erygował Kard. Aleksander Kakowski 26 października 1913 roku z części parafii praskiej, a pierwszym proboszczem był Ks. Aleksander Sękowski. W roku 1909 księżna Maria Radziwiłłowa wybudowała pierwszy kościół drewniany. W roku 1918 bierzmował młodych Kard. Achilles Ratti, późniejszy papież Pius X. Plany nowej świątyni, według projektu Zdzisława Mączeńskiego, zatwierdzono w 1934 roku, a do budowy przystąpiono w 1938 r. Świątynia uległa częściowym zniszczeniom w roku 1939, a w 1944 została doszczętnie spalona. Kard. Wyszyński poświęcił fundamenty pod nową świątynię w roku 1949, a w 1957 wmurował kamień węgielny. Do roku 1960, wtedy miało miejsce poświęcenie kościoła w stanie surowym, liturgię sprawowano w kaplicy Domu Pracy im. Kard. Aleksandra Kakowskiego przy ul. Poborzańskiej 33. W roku 1964 Kard. Stefan Wyszyński konsekrował nową świątynię. W latach osiemdziesiątych przebudowano prezbiterium, obłożono filary marmurem i rozbudowano organy (z 10 do 26 głosów). W latach 1985-1988 zbudowano Dom Katechetyczny, bardzo potrzebny, gdyż na katechezę przychodziło około 6 tys. dzieci i młodzieży. W roku 1992 przybyły marmurowe ołtarze: soborowy i ku czci Matki Bożej oraz chrzcielnica. Zamontowano 12 witraży i wstawiono nowe ławki. Od 2006 r. wymieniono posadzkę w kościele i zakrystii, schody przed kościołem, oraz wszystkie konfesjonały. Ufundowano nową drogę krzyżową na zewnątrz kościoła i tablice poświęcone Św. Janowi Pawłowi II i Prymasowi Tysiąclecia Stanisławowi Kardynałowi Wyszyńskiemu. Kilkanaście dni po katastrofie smoleńskiej stanął przed kościołem pomnik w kształcie drzewa upamiętniający ofiary mordu katyńskiego i katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem. 15 maja 2011 roku miała miejsce koronacja figury Matki Bożej Różańcowej. W 2012 r. zakończono remont elewacji zewnętrznej kościoła. 19 czerwca 2014 odbyło się poświęcenie i oddanie do użytku wiernych Kaplicy Adoracji Najświętszego Sakramentu jako wotum parafian za 100 lat istnienia parafii. W 2015 25 marca Ks. Abp Henryk Hoser dokonał podniesienia świątyni do rangi Sanktuarium Diecezjalnego Matki Bożej Różańcowej.

Niedziele i święta: 7:00, 8:00, 9:30, 11:00, 12:15, 18:30 (w wakacje o 19:00), 19:00 (poza wakacjami o 18:30)

Dni powszednie: 7:00, 7:30, 8:00 (poza wakacjami), 18:30

Parafię erygował Bp Kazimierz Romaniuk 1 stycznia 1997 roku z części parafii MB Różańcowej i Św. Wincentego à Paulo. Jej początki sięgają 1993 roku, kiedy Kuria Warszawsko-Praska mianowała Ks. prał. Ryszarda Ladzińskiego wikariuszem MB Różańcowej z zadaniem organizowania nowego ośrodka duszpasterskiego. 23 czerwca 1994 roku Bp Stanisław Kędziora odprawił z Księdzem Ladzińskim pierwszą Mszę Świętą oraz poświęcił krzyż i plac pod budowę. Z pozyskanego baraku po OHP zbudowano kaplicę, którą poświęcił Bp Kazimierz Romaniuk 5 października 1994 roku w dzień wspomnienia wówczas jeszcze błogosławionej Siostry Faustyny. W 1995 roku rozpoczęto budowę domu parafialnego. Parafia w 1998 roku otrzymała pozwolenie na budowę kościoła i w szybkim tempie powstała świątynia według projektu inż. Andrzeja Gniazdowskiego i inż. Józefa Marka. Bp Kazimierz Romaniuk wmurował kamień węgielny i poświęcił mury 22 maja 1999 roku. W kwietniu 2000 roku, po kanonizacji Siostry Faustyny, parafia zmieniła tytuł na „Św. Faustyny”. Poświęcenia świątyni dokonał Bp Kazimierz Romaniuk 25 grudnia 2003 roku, a konsekracji Abp Henryk Hoser SAC 6 października 2013 roku.

Niedziele i święta: 7:00, 8:45, 10:00, 11:15 (z udziałem dzieci), 12:30, 16:00 (dla klas II i III w trzecią i czwartą niedzielę miesiąca), 18:00

Dni powszednie: 7:00, 7:30, 18:00

Parafię erygował Kard. Józef Glemp 15 czerwca 1990 roku z części parafii MB Różańcowej w Warszawie-Bródnie i Św. Marii Magdaleny w Warszawie-Ugorach. Starania o utworzenie parafii rozpoczęły się w 1982 r. W roku 1988, na prośbę Ks. prał. Mieczysława Mosaka, władza metropolitalna delegowała Ks. Henryka Zarasia do organizowania nowego ośrodka. Bp Marian Duś poświęcił plac pod budowę 14 maja 1989 roku. Dwa dni później erygowano ośrodek duszpasterski. Od tego dnia rozpoczęło się odprawianie Mszy Św. przy ołtarzu polowym, pierwsza Msza Św. pod dachem prowizorycznej kaplicy miała miejsce 12 listopada 1989 roku. Parafia otrzymała wezwanie Św. Włodzimierza na pamiątkę pierwszego pobytu Kard. Józefa Glempa w ZSRR. Od początku rozpoczęły się starania o pozwolenie na budowę kościoła, pozytywna decyzja Wydziału Architektury Dzielnicy Praga-Północ nadeszła 3 września 1992 roku, po czym niezwłoczne rozpoczęły się roboty budowlane. Kamień węgielny pod kościół, według projektu arch. Jerzego Stanisławskiego i jego syna Grzegorza, wmurował Bp Stanisław Kędziora 19 września 1999 roku. Pierwsze misje parafialne poprowadzili Ojcowie Kapucyni w dniach 28 maja – 4 czerwca 2000 roku. Na zakończenie misji Bp Kazimierz Romaniuk poświęcił 12-metrowy krzyż misyjny, kilka dni później umieszczono go na wieży kościoła. 5 maja 2002 roku Bp Romaniuk odprawił pierwszą Mszę Św. w nowej świątyni i poświęcił ją. W dniu 30 maja 2010 roku Abp Henryk Hoser SAC dokonał konsekracji kościoła oraz poświęcenia organów i dzwonów na wieży kościoła. Dzwony po raz pierwszy zabrzmiały na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego 24 kwietnia 2011 roku.

Niedziele i święta: 7:00, 9:00, 10:30 (z udziałem dzieci), 12:00, 18:00, 20:00

Dni powszednie: 6:30 (w adwencie), 7:00 (poza adwentem), 18:00

Parafię erygował Kard. Stefan Wyszyński 1 lipca 1975 roku z części parafii Św. Izydora w Markach. Osada targowa Grodzisk była znana już w X w., stanowiła własność książęcą, a potem królewską. Kościół wybudowano prawdopodobnie w roku 1534 z fundacji królowej Bony. W późniejszych czasach był wielokrotnie remontowany, jednak zachowano pierwotną bryłę architektoniczną. Według podania fundatorami kościoła byli królowa Bona i pewien bogaty szlachcic, który w tym miejscu miał pustelnię, gdzie pokutował za hulaszcze życie. W roku 1602 król Zygmunt III Waza nadał Bernardynom okoliczne ziemie, kościół pozostawał pod ich zarządem przez ok. 250 lat. W świątyni znajdował się obraz MB Częstochowskiej przeniesiony w 1809 r. z rozebranego kościoła Bernardynek na Pradze. Po kasacie zakonu w 1864 r. świątynia znalazła się pod zarządem parafii MB Loretańskiej na Pradze. W czasie działań wojennych w 1944 r. kościół spalił się, w 1950 r. wzniesiono nową świątynię. Kard. Stefan Wyszyński dekretem z 28 września 1958 roku ustanowił tutejszy kościół filią parafii Św. Izydora w Markach i nadał mu prawo prowadzenia ksiąg metrykalnych. Od 1977 r. Grodzisk należy administracyjnie do Warszawy. W latach 1998 – 2006 kościół staraniem ks. Jana Strzyża gruntownie odnowiony, a całe obejście stylowo uporządkowane.

Niedziele i święta: 07:30, 09:30, 11:00 (z udziałem dzieci), 12:30, 19:00

Dni powszednie: 07:00, 18:00

Parafię erygował 29 czerwca 2010 roku Abp Henryk Hoser SAC. Od 30 października 2009 roku istnieje ośrodek duszpasterski przy kaplicy pod wezwaniem Św. Szczepana Pierwszego Męczennika, zbudowanej wg projektu inż. Kazimierza Górskiego. W dniu 16 listopada 2008 roku odbyło się poświęcenie krzyża i placu pod budowę nowego kościoła, dokonał tego Ks. Abp Henryk Hoser SAC. W maju 2009 r. rozpoczęły się przygotowania do budowy kaplicy. Wielkie zasługi przy jej powstaniu ma śp. Ks. prał. Szczepan Stalpiński, ówczesny proboszcz parafii Św. Michała Arch. w Warszawie, który z kilku pomocnikami własnoręcznie ją zbudował.

Niedziele i święta: 8:00, 10:00, 12:00, 18:00

Dni powszednie: 18:00

Parafię erygował Kard. Aleksander Kakowski 22 października 1921 roku z części parafii MB Różańcowej w Warszawie-Bródnie. Wiosną 1920 r. przybył na Pelcowiznę Kard. Aleksander Kakowski zaproszony przez Księżnę Marię Radziwiłłową. Z tej okazji zgromadziła się liczna rzesza mieszkańców, Ks. Mierzejewski, proboszcz z Nowego Bródna (parafia MB Różańcowej) i duchowieństwo. Mieszkańcy Pelcowizny zwrócili się do Eminencji z prośbą o mianowanie kapłana, który zająłby się budową kościoła. Grunt podarowali: Stanisław i Maria Grędziccy (w 1911 r.) oraz księżna Maria Radziwiłłowa (w 1924 r.). Zadanie to zlecono miejscowemu prefektowi, Ks. Janowi Trzepałko. Zaledwie w sześć miesięcy, postawiono kaplicę-barak (mur pruski) na około 1.500 osób, a następnie zwrócono się do arch. Hugona Kudery z prośbą, aby nadał jej sakralny wygląd. Uroczystości poświęcenia w dniu 17 października 1920 roku przewodniczył Ks. prał. Zygmunt Łubieński. Pierwszym i długoletnim proboszczem był Ks. Marceli Kossakowski. W 1929 r. firma Biernacki zbudowała siedmiogłosowe organy. W latach trzydziestych była już część materiałów i plany nowego kościoła, które niestety spłonęły wraz z plebanią. 5 czerwca 1938 roku Abp Stanisław Gall, Sufragan Warszawski, Asystent Tronu Papieskiego, przeprowadził wizytację kanoniczną. W 1944 r. kościół został zniszczony przez ostrzał, plebania spłonęła wraz z księgami parafialnymi. Jak zapisał ówczesny proboszcz parafii, Ks. Jan Mecheda, z 5.000 mieszkańców Pelcowizny pozostało w 1945 r. zaledwie 500 i to okradzionych, i z trudem wegetujących. Wobec takiego stanu rzeczy wszystkie sprzęty kościelne przewieziono do tymczasowej kaplicy przy ul. Poborzańskiej 33. Mieszkańcy sami utworzyli „Radę Opiekuńczą Kościoła Św. Jadwigi”, która odremontowała kościół. Oni też starali się o kapłana, który odprawiałby Mszę Św. w niedziele. 6 lipca władza metropolitalna, rezydująca wówczas w Milanówku, mianowała Ks. Franciszka Włodarczyka pierwszym powojennym proboszczem. W latach 50-tych parafia zaczęła się rozrastać, kiedy wokół zakładów FSO i Polfa Tarchomin zaczęły powstawać osiedla robotnicze. Dniem szczególnym był 16 października 1966 roku, gdy z Trzebnicy sprowadzono relikwie Św. Jadwigi. 28 czerwca 1968 roku Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy wydało pozwolenie na remont kapitalny kościoła. Z polecenia Kurii pracami budowlanymi zajął się w czerwcu 1969 r. Ks. Ryszard Grygielko; praktycznie nie miał co remontować, więc zaczął budować etapami nową świątynię, co władze zauważyły i 21 lipca 1970 roku wstrzymały roboty. Budowę nowej świątyni według projektu arch. Stanisława Marzyńskiego ukończono w 1971 r., poświęcił ją Kard. Stefan Wyszyński 19 września 1971 roku, w pięćdziesięciolecie istnienia parafii, Ks. Grygielko w 1973 r. przeszedł by budować kościół Św. Zygmunta na Bielanach. Kościół nie był jeszcze konsekrowany. W 1976 r. rozpoczęła się budowa Trasy Toruńskiej i kościół stracił łatwość dostępu. 27 kwietnia 1973 roku parafię odwiedził Kard. Arturo Tabera Araoz CMF, Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego. Świątynia odegrała istotną rolę w czasie tworzenia „Solidarności”: 21 września 1981 roku Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko poświęcił tutaj sztandar „Solidarności” FSO Warszawa. W czasie stanu wojennego, w grudniu 1981 roku, powstał jeden z punktów Prymasowskiego Komitetu Pomocy Uwięzionym.

Niedziele i święta: 7:00, 8:30, 10:00, 11:30 (z udziałem dzieci), 13:00 (poza wakacjami), 18:00, 19:30 (dla młodzieży)

Dni powszednie: 6:30 (poza Adwentem o 7:00), 7:00 (w Adwencie o 6:30), 7:30, 8:00 (poza wakacjami), 8:30 (poza wakacjami), 17:30 (poza wakacjami), 18:00

Parafię reaktywował Kard. Stefan Wyszyński 15 grudnia 1980 roku. Była to ponowna erekcja, gdyż po raz pierwszy uczynił to Abp Stanisław Gall, Wikariusz Kapitulny Archidiecezji Warszawskiej, 1 marca 1939 roku. Pierwszą Mszę Św. odprawił na Annopolu (w kuchni dla bezrobotnych) Ks. Stanisław Mystkowski 26 lutego 1930 roku. Od 2 marca 1930 roku kapelanem schroniska na Annopolu był Ks. Tadeusz Zimiński, który w 1932 r. zamienił szopę stolarzy na kaplicę. Plany drewnianego kościoła przygotował arch. Matuszewski. W 1934 r. odwiedził kaplicę Kard. Kakowski i ochrzcił 120 dzieci. Jednak w dniu 4 kwietnia 1945 roku zawieszono działalność parafii (nie była nigdy zlikwidowana), a cały inwentarz przekazano do kościoła MB Różańcowej na Bródnie. Pozostał jedynie częściowo ogrodzony plac o powierzchni 3.600 m² (potem zbudowano na nim Państwowe Zakłady Mięsne), fundamenty po kościele zniszczonym w czasie działań wojennych i rozebranym przez wojska rosyjskie, częściowo uszkodzona drewniana plebania. Przyczyną takiej decyzji były zniszczenia wojenne; dziekan praski, Ks. Feliks de Ville zanotował w dniu 5 lutego 1945 roku: „Annopol nie będzie mógł być samodzielną parafią, gdyż prawie 90% ludzi tam nie ma, a domy (baraki) zburzone”. Starania o odbudowę kościoła na Annopolu podjął Ks. Romuald Gawlik w 1972 roku: 14 września skierował w tej sprawie formalne pismo do Rady Narodowej m.st. Warszawy. 22 grudnia 1979 roku, po siedmiu latach starań, Wydział Urbanistyki wyznaczył lokalizację przy ul. Echa Leśne. Na tydzień przed I pielgrzymką Jana Pawła II do Polski, 25 maja 1979 roku, władze wydały zgodę na budowę kościoła. Plac i krzyż poświęcił Bp Jerzy Modzelewski 14 czerwca 1980 roku (przypadało wtedy wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi). Budowę świątyni według planów arch. Ryszarda Trzaski i Janusza Olszewskiego rozpoczął Ks. Romuald Gawlik. Kamień węgielny (wyjęty z dawnej świątyni) poświęcił i wmurował Kard. Józef Glemp 18 listopada 1982 roku. Prace budowlane kontynuował i zakończył Ks. Stanisław Rawski. Świątynię konsekrował Kard. Józef Glemp 9 maja 1989 roku.